predictive validity of english proficiency levels for academic achievement

Studies on english language teaching (elt) in iran suggest that it is not successful enough in producing proficient language learners. university students’ low english proficiency limits their exploitation of academic resources and raises concerns about the quality of their educations. the current study is an attempt to find out the predictive validity of english proficiency level for academic achievement in the fields of english literature and teaching english as a foreign language (tefl). to do so, a twofold procedure has been adopted. in the first phase, 83 undergraduate and postgraduate students in the above-mentioned courses of state universities in iran were selected by convenience sampling. the correlation of their english proficiency level in three language skills of listening, reading, and writing, measured by an ielts test, and their academic performance, measured by their current semester grade point averages (gpas), was examined. statistical data analysis disclosed a significantly positive correlation between the two variables under scrutiny. in the second phase, 155 students majoring in the same courses selected by convenience sampling were asked to fill out an already established 4-point likert scale questionnaire in order to investigate the students’ perception about the effect of english proficiency on academic performance compared with other important factors. statistical data analysis of the questionnaire revealed that ‘english proficiency’ was the eighth important factor among 35 factors influencing academic performance. the findings of the present study suggest that english proficiency functions as a cluster encompassing predictive validity for educational success as well as significant impact on students’ academic achievement. thus, stricter measures regarding students’ english proficiency filtering should be applied for admission to the iranian universities.

نقش پیش بینی روایی سطح دانش زبان انگلیسی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان

چکیده مطالعات در مورد آموزش زبان انگلیسی در ایران خصوصا در بخش دولتی نشان می دهد که این سیستم به اندازه کافی در پرورش زبان آموزان ماهر به ویژه درزمینه مهارتهای ارتباطی موفق نبوده است. این مسئله همراه با پذیرش انبوه دانشجویان در مؤسسات آموزش عالی کشور در دهه های اخیر، نگرانی های مربوط به کیفیت آموزش عالی را به ویژه دررشته هایی که در آنها آموزش به زبان انگلیسی انجام می شود افزایش داده است. درتحقیق حاضرنقش پیش بینروایی سطح بسندگی زبان انگلیسی درموفقییت های تحصیلی دانشجویان در دانشگاههای ایران بر مبنای رابطه مابین نمرات هشتاد و سه دانشجوی زبان انگلیسی در آزمونهای آیلتس با عملکرد تحصیلی آنها برحسب میانگین نمرات در درسهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های آماری یک رابطه مثبت و معنی دار را بین این دو متغیر نشان داد. علاوه براین، در این تحقیق اهمیت تاثیرمهارت زبان انگلیسی برعملکرد تحصیلی دانشجویان زبان انگلیسی براساس ادراک خودشان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظوراز صدوپنجاه و پنج دانشجوی زبان انگلیسی دانشگاههای ایران خواسته شد که پرسشنامه ای مبتنی بر مقیاس لیکرت را پر نمایند. تجزیه و تحلیل داده های آماری جمع آوری شده نشان داد که &مهارت زبان انگلیسی& رتبه هشتم را در بین سی و پنج عامل مهم و موثربر عملکرد تحصیلی دانشجویان دارا می باشد. این مطالعه می تواند با روشن نمودن مسائل و مشکلات مربوط به مهارت های زبان انگلیسی دانشجویان و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی آنها ، برای سیاست گذاران و برنامه ریزان در تحصیلات زبان خارجی کشور، دانشگاهیان، معلمان ، دانشجویان وزبان آموزان مفیدو راهگشا باشد.