an interplay between iranian efl learners’ specific and general interlanguage pragmatic motivation and their meta-pragmatic awareness

The present study aimed to investigate the relationship between iranian advanced efl learners’ metapragmatic awareness, its subscale features, and their general and specific pragmatic motivation. in this regard, the speech act of refusal was selected as a target speech act because of its facethreatening feature. eightytwo participants took part in the study, of whom 78 were iranian efl learners, and the rest (n=4) were american native speakers. all participants were required to complete a multiple choice metapragmatic awareness questionnaire (mpaq) consisting of 12 situations representing refusal to four topics. refusal scenarios were balanced in terms of interlocutors’ social status, degree of familiarity, and degree of imposition. iranian learners were then asked to complete 48 items of general and specific pragmatic motivation questionnaire adopted from tajeddin and zandmoghadam (2012). analyzing data using pearson correlation indicated that there was a significant correlation between iranian advanced efl learners’ metapragmatic awareness and their general and specific pragmatic motivation. in addition, there was a significant positive correlation between metapragmatic awareness and severity, familiarity, and degree of imposition or severity. moreover, employing path analysis through amos 24 to examine whether metapragmatic awareness and its subscales could predict general and speechactspecific pragmatic motivation demonstrated that all three subconstructs of metapragmatic awareness predicted general and specific pragmatic motivation positively and significantly. this study is of immense importance as it helps teachers consider the importance of maintaining face in a conversation to help learners increase the motivation of learning making refusals.

رابطه بین انگیزه کاربردشناسی بین ‏زبانی خاص و عام زبان آموزان ایرانی و آگاهی فراکاربردشناسی آن‏ها

بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین آگاهی فراکاربردشناسی زبان‏آموزان ایرانی پیشرفته، ویژگی‏های زیرمجموعه‌های آن و انگیزه‏های کاربردشناسی کلی و خاص آن‏ها می‏باشد. در این راستا، کنش گفتاری امتناع، به دلیل ویژگی‏های تهدیدکننده‏ی وجهه، به عنوان کنش گفتاری هدف انتخاب شد. هشتاد و دو نفر در این مطالعه شرکت داشتند که 78 نفر آن‏ها زبان‏آموزان ایرانی بقیه (4 نفر) انگلیسی‏زبانان آمریکایی بودند. تمام شرکت‏کنندگان ملزم شدند که پرسشنامه آگاهی فراکاربردشناسی (MPAQ) چندگزینه‏ای را تکمیل کنند. این پرسشنامه دارای 12 موقعیت بود و امتناع را برای چهار موضوع نشان می‏داد. سناریوهای امتناع از لحاظ موقعیت اجتماعی، میزان آشنایی و اهمیت موضوع جوابدهندگان در یک سطح بودند. از زبان‏آموزان ایرانی خواسته شد تا 48 قسمت پرسشنامه انگیزه کاربردشناسی کلی و خاص را که از تاج‏الدین و زند مقدم (2012) گرفته شده بود، تکمیل کنند. تجزیه و تحلیل داده‏ها با استفاده از همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی معناداری بین آگاهی فراکاربردشناسی زبان‏آموزان پیشرفته و انگیزه کاربردشناسی کلی و خاص آن‏ها وجود دارد. علاوه بر این، بین آگاهی و شدت فراکاربردشناسی، آشنایی و میزان تکلیف یا شدت ارتباط مثبت معناداری وجود داشت. علاوه بر این، استفاده از تحلیل مسیر با نرم‎افزار آموس 24 به منظور بررسی این که آیا آگاهی فراکاربردشناسی و زیرمجموعه‌های آن می‏توانند انگیزه کاربردشناسی عمومی و خاص کنش گفتاری را پیش‏بینی کنند یا خیر، نشان داد که هر سه زیرساختار آگاهی فراکاربردشناسی، انگیزه کاربردشناسی کلی و خاص را مثبت و معنادار پیش‏بینی کردند. اهمیت این مطالعه از آن جهت است که به معلمان کمک می‏کند تا اهمیت حفظ وجهه در یک مکالمه برای کمک به زبان‏آموزان در افزایش انگیزه امتناع از یادگیری را در نظر داشته باشند.