iranian vs. non-iranian scholars’ beliefs over collaborative eap practices: legitimizing english language instructors in eap courses

The current research was run through a nonobservational research scheme tapping two groups of experts iranian versus noniranian expert university instructors who were indulged in eap courses. the focus groups including seven iranian and eighteen noniranian instructors/researchers (from both elt and nonelt domains) at tertiary levels were recruited and their views were collected through researchermade questionnaires and an online sequential conference talk passing through the research gate social networking platform. various online interviews with the target participants were managed to 1) peek into what had been lacking in previous eap teaching models thus far regarding collaborative models of eap both in iran and outside the country, 2) gain english professors’ innovations as highlighted in their practices for upgrading collaborative eap teaching, and 3) survey the copresence of language and content teachers along with language learners in eap classes. findings after content analysis of the gained data demonstrate that iranian elt practitioners inside the country believed in collaborative practices, but they found it so hard to create such a situation due to some reasons related to mismatching psychological characteristics of content and language instructors as well as some other flawed educational arrangements in the country. nonelt teachers inside the country also constantly talked about two separate expertise which did not include language teachers as legitimate colleagues of their own in such courses. across outside borders, the situation was far more satisfactory and showing a more optimum cooperation of language and content teachers.

عقاید مدرسان ایرانی و غیر ایرانی در مورد اجرای گروهی دروس زبان تخصصی: مشروعیت بخشیدن به مدرسان زبان انگلیسی در اجرای دروس زبان تخصصی

پژوهش حاضر از طریق یک طرح تحقیقاتی غیر مشاهداتی، دو گروه شرکت کننده شامل مدرس/محققان ایرانی و غیر ایرانی را شامل هفت مربی/ محقق ایرانی و هجده غیر ایرانی (از دو حوزه آموزش زبان انگلیسی و غیر آن) به کار گرفت که نظرات آنها از طریق دو پرسشنامه محقق ساخته پی در پی و یک گفتگوی آنلاین در بستر شبکه اجتماعی ریسرپچ گیت و با هدف 1) دسترسی به مدلهای قبلی تدریس انگلیسی به اهداف دانشگاهی فاقد الگوهای مشارکتی در ایران و خارج از کشور، 2) واکاوی نوآوری های اساتید زبان انگلیسی برای ارتقاء تدریس مشارکتی در این دوره ها، و 3) بررسی حضور مدرسان زبان و محتوا انجام شد. یافته های حاصل از تحتیت محتوی نشان می داد که مدرسان ایرانی حوزه ی آموزش زبان ( (ELTدر داخل کشور گرچه به شیوه های مشارکتی اعتقاد دارند، ایجاد چنین وضعیتی را به دلایلی مربوط به ناسازگاری روانشناختی مربیان محتوا و زبان و همچنین برنامه های آموزشی ناقص در کشور، بسیار دشوار می دانند. معلمان غیر این حوزه در داخل کشور نیز دائماً در مورد دو تخصص جداگانه در مورد خودشان و مدرسان زبان صحبت می کردند و در عمل مدرسان زبان انگلیسی را به عنوان همکاران با صلاحیت خود در این دوره ها محسوب نمی کردند. مدرسان حاضر در خارج از کشور، اوضاع به مراتب رضایت بخش تری را گزارش می دادند که حکایت از همکاری مطلوب معلمان زبان و محتوا بود.