مدل‌سازی پراکنش ذرات معلق (pm2.5, pm10) خروجی از کارخانه‌های آسفالت در منطقه جنوب غرب تهران

زمینه و هدف: آلودگی هوا یکی از مهم‌ترین معضلات زیست‌محیطی بوده و کارخانه‌های آسفالت یکی از منابع تولید آلاینده‌های هوا به‌ویژه ذرات معلق می‌باشند. هدف از این تحقیق بررسی میزان انتشار ذرات pm2.5 و pm10 خروجی از دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت یک مجتمع معدنی و بررسی نحوه پراکنش آن‌ها بر روی مناطق اطراف و تهران می‌باشد.مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت توصیفیمقطعی در صنایع آسفالت یک مجتمع معدنی در جنوب غرب تهران انجام شد. در این تحقیق ابتدا میزان انتشار ذرات pm2.5 و pm10 خروجی از دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت با استفاده از ضرایب نشر پیشنهادی epa محاسبه گردید. سپس نحوه پراکنش آن‌ها با استفاده از مدل aermod برای متوسط زمانی24 ساعته و یک‌ساله تا شعاع 50 کیلومتری از مجتمع با استفاده از اطلاعات انتشار دودکش‌ها، داده‌های هواشناسی و توپوگرافی محدوده مدل‌سازی ترسیم گردید. سپس مقادیر غلظت‌های شبیه‌سازی‌شده با دو استاندارد epa و who مقایسه گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد بیشترین میزان غلظت ذرات معلق در داخل مجتمع معدنی بوده که بافاصله گرفتن از مجتمع از میزان آن‌ها به‌تدریج کاسته می‌شود. پراکندگی ذرات در جهت بادهای غالب به‌صورت یکنواخت بوده و بیشینه غلظت‌های pm2.5 و pm10 در بازه زمانی24 ساعته به ترتیب در شهر قدسµg/m31 وµg/m32، شهریارµg/m31 وµg/m32، اندیشهµg/m36/0 وµg/m31 و مرکز تهران µg/m32/0 وµg/m34/0 بوده است. پراکنش ذرات به سمت شهر تهران تا مناطق شرقی آن ادامه داشته است. پراکندگی ذرات در دوره متوسط سالیانه در پهنه مدل‌سازی چندان چشمگیر نبوده و حداکثر تا مناطقی در غرب و جنوب غرب تهران رسیده است.نتیجه‌گیری: اگرچه میزان انتشار ذرات ناشی از کارخانه‌های آسفالت جنوب غرب شهر تهران قابل‌قبول است، اما باعث تاثیرگذاری بر روی کیفیت هوای مناطق اطراف مجتمع معدنی و تا حدودی شهر تهران می‌گردد. اثرات تجمعی صنایع مختلف منطقه می‌تواند باعث کاهش کیفیت هوا و افزایش احتمالی خطرات بهداشتی در جوامع اطراف مجتمع گردد.

Dispersion Modeling of Particulate Matters (PM2.5, PM10) from Asphalt Plants in the Southwest of Tehran

Background and Objective: Air pollution is one of the most important environmental problems. Asphalt plants are the sources of air pollutants, especially particulate matters. The purpose of this study is to investigate the emission rate of PM2.5 and PM10 emitted from asphalt plants in the southwest of city of Tehran, also the present study was conducted to estimate the dispersion of particulate matters concentrations on surranding areas of a mining complex and city of Tehran.Methods: This descriptivecross sectional study was performed on the asphalt plants in a mining complex in the southwest of Tehran. In this study, at first the concentrations of PM2.5 and PM10 emitted from asphalt plants located in the southwest of Tehran were calculated using emission factors suggested by the US Environmental Protection Agency. Then, the dispersion of particulate matters concentrations was estimated on the surrounding areas of the mining complex with a radius of 50 km using the AERMOD model for the average times of 24 hours and annually using emission rate, meteorology and topography data. At last, the simulated concentrations were compared to EPA and WHO standards.Results: The maximum particulate matter concentrations are in the mining complex, and is gradually reduced by moving away from it. Dispersion of particles in the directions of dominant winds has been uniform. The maximum PM2.5 and PM10 concentrations have been estimated about 1 µg/m3 and 2 µg/m3 in Qods, 1 µg/m3 and 2 µg/m3 in Shahriyar, 0.6 µg/m3 and 1 µg/m3 in Andisheh and 0.2 µg/m3 and 0.4 µg/m3 in Tehran respectively in a 24hour period. The amount of PMs that reached the west of Tehran continues to the eastern regions of the city. PMs concentrations were not significant in the average annual period.Conclusion: Although dust emission rate from asphalt plants in the southwest of Tehran is acceptable, but it affects on the air quality in the surrounding areas of the mining complex and to some extent in Tehran. The cumulative effects of different industries can increase the potential health risks in the communities vicinity of this mining complex.