بررسی ارتباط بین تابآوری و خودبیمارانگاری ناشی از بیماری کووید-19: مطالعه موردی در یک محیط شغلی

سابقه و هدف: بیماری کووید19 علاوه بر اثرات جسمانی، اثرات روانی نظیر استرس، اضطراب و اختلالاتی همچون خودبیمارانگاری را به همراه دارد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین خودبیمارانگاری با تاب‌آوری در شرایط همه‌گیری بیماری کووید19 در یک محیط شغلی انجام شد.مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در اواخر بهار سال 1399 در ارتباط با 275 نفر از کارکنان یکی از صنایع جنوب ایران انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارت بودند از: پرسشنامه دموگرافیک،پرسشنامه محقق‌ساخته، پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز (evans) و پرسشنامه تاب‌آوری cdrsc(connordavidson resilience scale). اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار spss 22 و تحلیل واریانس یک‌طرفه، pearson و رگرسیون خطی مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: نتایج نشان دادند که میانگین شیوع خودبیمارانگاری 33.37، انحراف معیار آن 14.87 و میانگین کل و انحراف معیار نمره‌ تاب‌آوری 20.95±78.56 می‌باشد. در این مطالعه بین خودبیمارانگاری با متغیرهای سن، سابقه کار، استفاده از وسایل حفاظت فردی، تجربه کرونا و توجه به اقدامات پیشگیرانه، رابطه معناداری وجود داشت (p<0.05). بین تاب‌آوری و متغیر سن، سابقه کاری، توجه به اقدامات پیشگیرانه و استفاده از وسایل حفاظت فردی نیز رابطه معناداری مشاهده گردید (p<0.05). شایان ذکر است که رابطه منفی و قابل توجهی بین خودبیمارانگاری و تاب‌آوری وجود داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به اثرات روانی بیماری کووید19 نظیر استرس و خودبیمارانگاری، انجام اقداماتی جهت کاهش اختلال خودبیمارانگاری و افزایش تاب‌آوری در بین کارکنان به عنوان یکی از راه‌کارهای مقابله با خودبیمارانگاری به ویژه در مواجهه با شرایط سخت همه‌گیری کرونا ضروری می‌باشد.

Relationship between Resilience and Hypochondriasis due to COVID-19: A Case Study in an Occupational Environment

Background and Objective: Coronavirus disease 2019 (COVID19) brings about serious mental problems, such as stress, anxiety, and hypochondriasis, apart from its negative physical effects. The present study aimed to assess the relationship between hypochondriasis and the resilience of employees in an occupational environment during the COVID19 pandemic.Materials and Methods: This crosssectional study was performed on 275 employees in one of the Industries in southern Iran in the late spring of 2020. Data collection instruments included demographic information form, a researchermade questionnaire, ConnorDavidson Resilience Scale) CDRSC), and Evans hypochondria standard questionnaire. The collected data were analyzed in SPSS software (version 22) using oneway ANOVA, Pearson correlation, and linear regression.Results: As evidenced by the obtained results, the mean prevalence of hypochondriasis was 33.37 ±14.87, and the total mean of resilience score was obtained at 20.95 ±78.56. Hypochondriasis was significantly correlated with age, career length, use of personal protective equipment, the experience of coronavirus, and attention to preventive measures (P<0.05). Furthermore, the results pointed to the significant relationship of resilience with age, career length, attention to preventive measures, and the use of personal protective equipment(P<0.05). A significant negative relationship was observed between hypochondriasis and resilience.Conclusion: Given the psychological effects of COVID19, such as stress and hypochondriasis, it is necessary to implement some measures to reduce hypochondriasis and increase resilience among employees. It is regarded as one of the strategies which help them to deal with hypochondriasis, especially in the difficult conditions of the COVID19 pandemic.