بررسی رابطه بین بار کار فکری و خستگی در رانندگان اتوبوس شهری

مقدمه: حوادث رانندگی یکی از دلایل اصلی نگرانی در کلیه کشورها به شمار می آیند. بار کار فکری در واقع سطحی از منابع توجه مورد نیاز است که معیارهای عملکرد ذهنی و عینی را محقق می سازد و تحت تاثیر مطالبات وظیفه، حمایت بیرونی و تجربه پیشین است. به بار کار فکری به عنوان یکی از مهمترین دلایل حوادث حمل و نقل و محیط کار معرفی شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی بار کار فکری و رابطه آن با خستگی در رانندگان اتوبوس شهری تعیین شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مقیاس بار کار فکری nasa-tlx و مقیاس خستگی samn-perelli توسط 194 نفر از رانندگان حرفه ای اتوبوس درون شهری تکمیل گردید. آمارهای توصیفی و تحلیل همبستگی و رگرسیون به منظور پردازش داده ها به کار رفت.یافته ها: بار کار کلی بیشترین همبستگی را بار کار فیزیکی (0.001>p ، 0.73(r=، بار کار فکری (0.001>p، 0.68(r= و فشار زمانی (0.001>p ، 0.58(r= داشت. خستگی کلی درک شده توسط رانندگان بیشترین همبستگی را با سطح ناکامی (0.001>p ، 0.42(r=، فشار زمانی (0.001>p ، 0.24(r= و بارکار فکری (0.001>p ، 0.21(r= داشت.نتیجه گیری: بار کار فکری، بار کار فیزیکی و فشار زمانی مهمترین مولفه های تعیین کننده بار کار کلی و خستگی درک شده توسط رانندگان اتوبوس به شمار می روند. یک برنامه فراگیر مداخله ای شامل چرخش شغلی، برنامه ریزی سفر و کار- استراحت و ترک سیگار به منظور بهبود وضعیت بارکارفکری و خستگی رانندگان پیشنهاد شد.