بررسی تاثیر نقش منابع انسانی بر درآمد پایدار گردشگری با متغیر میانجی برند شهری

درآمد پایدار شهری یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش ‌روی مدیران شهری است؛ ولی با افزایش نیاز به خدمات عمومی در شهرها و محدودیت‌های مالیِ به‌وجودآمده این چالش روزبه‌روز بیشتر می‌شود. همچنین امروزه گردشگری شهری یکی از ارکان اصلی و محرک اقتصادی بسیاری از شهرهاست که نقش مهمی در اشتغال، درآمد و حفاظت زیرساخت‌ها و خدمات عمومی شهری برعهده دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مدیران شهری است که به‌منزلۀ عامل انسانی می‌تواند بر کسب درآمد پایدار گردشگری، با درنظرگرفتن متغیر میانجی برند شهری، اثرگذار باشد. جامعۀ آماری در این پژوهش را مدیران شهرداری در دو سطح عالی و عملیاتی، اعضای شورای شهر و مسئولان ادارۀ میراث مرتبط با بخش گردشگری در شهرستان‌های بخش مرکزی استان مازندران تشکیل می‌دهند. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای انجام شده است. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسش‌نامه است. برای بررسی روایی پرسش‌نامه از روایی محتوایی، تحلیل عاملی، روایی همگرایی و افتراقی استفاده شده است. مقدار آلفای کرونباخ بیش از70 /0 به‌دست آمد. برای تعیین درجۀ تناسب مدل مفهومی از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که روابط مثبت ومعنی‌داری بین متغیرهای مدل وجود دارد. همچنین نقش میانجی‌گری برند شهری نیز تایید شده و مدل مذکور از برازش مناسبی برخوردار است.

investigate the impact of the role of human resources on sustainable tourism income with city brand mediating variables

investigate the impact of income is one of the most important challenges facing city managers, but on the other hand, with the increasing need for public services in cities and financial constraints, this challenge is increasing day by day. on the other hand, today, city tourism is one of the main pillars and economic stimulus of many cities that plays an important role in employment, income and protection of urban infrastructure and public services. therefore, the purpose of this study is investigate the impact of the role of city managers that as a human factor can affect the sustainable income of tourism by considering the mediating variable of city brand. the statistical population in this study included municipal managers at both senior and operational levels, members of the city council and officials of the heritage department related to the tourism sector in cities in the central part of mazandaran province. sampling was done by cluster sampling method. data collection tools are questionnaires.in order to evaluate the validity of the questionnaire, content validity, factor analysis, convergent and discriminant validity were used. cronbach’s alpha value was more than 0.70. to determine the degree of fit of the conceptual model, the structural equations modeling method has been used. findings showed that there were positive and significant relationships between model variables and the role of city brand mediation was also confirmed and the claimed model has a good fit.