شاخص سازی گردشگری خلاق شهری با رویکرد ایرانی اسلامی (مورد مطالعه شهر اصفهان)

گردشگری خلاق شکل جدیدی از گردشگری فرهنگی است که در آن گردشگر شبیه یک شهروند رفتار می‌کند و به آنها این امکان را می دهند تا در بطن جامعه از طریق شرکت فعال در کارگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی بومی قابلیت‌های خلاقانه خود را به منصه ظهور برسانند.در این بین شاخص سازی،می تواند قابلیت ها و پتانسیل های خلاق یک شهر را برای خلق نوآوری بر اساس استعداد و فرهنگ آن شهر مورد ارزیابی قرار دهد و آینده آن شهر را در این زمینه ترسیم کند،به شرط آنکه ابتدا بر اساس فرهنگ آن شهر بومی سازی شده باشند. هدف از این پژوهش شاخص سازی گردشگری خلاق در شهرهای ایرانی اسلامی است.رویکرد حاکم، بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت ژرفانگر،مبتنی بر پرسشنامه می باشد. در این مقاله تلاش گردیده است تا با بررسی نظریه های شهر خلاق و با نگاهی خلاقانه به زیر شاخص های آنها،در جهت بومی سازی مطابق با فرهنگ ایرانی اسلامی،کوشش لازم به عمل آید. سپس، به روش میدانی بر اساس تدوین پرسشنامه،ضریب اعتبار محتوا-(cvr) و شاخص اعتبار محتوا-(cvi) نسبت به ارزیابی و تحلیل محتوای شاخص های اثر گذار بر ابعاد خلاقیت در گردشگری اقدام گردد.تعداد 114 زیرشاخص، به تفکیک معیارهای اجتماعی – فرهنگی، کالبدی- فضایی، اقتصادی، سیاسی،زیرساختی- رفاهی و فناوری-توسعه جهت سنجش گردشگری خلاق در شهر اصفهان ارائه گردید. بعد از تجزیه و تحلیل پرسشنامه های جمع آوری شده،در نهایت،از این تعداد زیرشاخص،48 مورد به علت عدم احراز نسبت روایی محتوایی حذف و 66 زیر شاخص در قالب 6 شاخص مورد تائید قرار گرفت.

Indexing Urban creative tourism with an Iranian Islamic Approach(Case study Isfahan)

AbstractTheCreative tourism is a new form of cultural tourism in which the tourist behaves like a citizen and enables them to leverage their creative potential within the community through active participation in local workshops and educational programs. Between indexing, one can evaluate a city’s creative potential and potential for creating innovation based on that city’s talent and culture, and map that city’s future in the field, provided it is first based on the culture of that native city Made.The purpose of this study is to index creative tourism in Islamic cities of Iran. The dominant approach is based on a practical purpose and based on a Case description, based on a questionnaire. This article attempts to try to localize them in accordance with Iranian Islamic culture by examining the creative theories of the city and by looking creatively at their sub-indices. Then, a field method based on questionnaire compilation,Content Validity Ratio (CVR) and Content Validity Index (CVI) is used to evaluate and analyze the content of indicators affecting the creativity dimensions of tourism. Socio-cultural, physical-spatial, economic, political, infrastructure-welfare and technology-development were presented for measuring creative tourism in Isfahan. After analyzing the collected questionnaires, 48 ​​of them were omitted due to lack of content validity ratio and 66 sub-indices were confirmed in the form of 6 indices.