مطالعه اثر آموزش و تدریس به‌صورت ترکیبی بر یادگیری دانش‌آموزان؛ مطالعه موردی رشته‌های فنی و حرفه‌ای

هدف: آموزش الکترونیکی با ایجاد تغییرات بنیادین در مفاهیم آموزش سنتی توانسته است بسیاری از ناکارآمدی‌های نظام‌های آموزشی را رفع کند و دگرگونی‌های اساسی در آموزش و یادگیری ایجاد نماید؛ ما آموزش الکترونیکی محض همواره با مشکلات عدم تعاملات انسانی و عاطفی، ارتباطات چهره‌به‌چهره در کلاس و نبود درک مناسب از فضاهای مجازی آموزشی روبه‌رو است، به‌گونه‌ای‌که فراگیران به‌تنهایی و بدون هیچ تعاملی با معلم یا دیگر یادگیرندگان کار می‌کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر میزان یادگیری دانش‌آموزان شاخه فنی و حرفه‌ای است روش: روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود. به‌منظور سنجش متغیر یادگیری از طرح پیش‌آزمون  پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. نمونه آماری، متشکل از دو گروه دانش آموزان هنرستان فنی و حرفه‌ای شرکت‌کننده در برنامه آموزش ترکیبی شهرستان خدابنده بود که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری در دسترس، یکی از این گروه‌ها به‌عنوان گروه آزمایش و دیگری به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. تعداد فراگیران در این گروه‌ها 30 نفر بودندکه در دو گروه 15 نفری (گروه گواه و آزمایش) قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه‌ای محقق ساخته جهت سنجش میزان یادگیری فراگیران بود. جهت تعیین روایی ابزار از روایی محتوایی استفاده شد و جهت پایایی از روش آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت که 96/0 محاسبه شد. به‌منظور تجزیه  و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزش ترکیبی در آموزش دانش‌آموزان شاخه فنی و حرفه‌ای موجب افزایش میزان یادگیری دانش‌آموزان می شود.