شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به دانشجویان در راستای کاهش آسیب ‌‌های زندگی

هدف: پژوهش حاضر، بررسی شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به دانشجویان در راستای کاهش آسیب‌های زندگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دوره‌های کاردانی و کارشناسی دانشکده فنی شریعتی که در سال تحصیلی 1391-1390 در کلاس‌های آموزش مهارت‌های زندگی شرکت داشتند (تعداد 500 نفر) را شامل می‌شود. تعداد 217 نفر براساس جدول مورگان به‌عنوان نمونه با روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش: پژوهش حاضر به لحاظ روشی توصیفی پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روایی و محتوایی آن به تایید صاحب‌نظران رسید و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 89% به‌دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و رتبه درصدی) آزمون‌های t مستقل و t وابسته استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که از میان روش­های آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی به دانشجویان، روش تلفیقی در اولویت اول و پس از آن روش های الگوی ایفای نقش، بحث گروهی و حل مساله قرار دارند. روش سخنرانی از پایین‌ترین رتبه در میان دانشجویان برخوردار است. همچنین نتایج اولویت‌بندی نوع ارائه آموزش مهارت­های زندگی و اجتماعی در میان دانشجویان بیانگر آن است که ارائه آموزش از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی در دانشگاه ها و استفاده از فیلم و تئاتر به‌ترتیب با بالاترین اولویت و در مقابل ارائه آموزش مهارت ها از طریق انتشار جزوات و بروشورها در پایین‌ترین اولویت قرار گرفته است. بر این اساس برای آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی دانشجویان بایستی شیوه و نوع ارائه آموزش‌های مهارت زندگی و اجتماعی مدنظر قرار گیرد.