رابطه سبک‌های تدریس اعضای هیات علمی با اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تعیین رابطه سبک‌های تدریس اعضای هیات علمی با اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بوده است. جامعه آماری آن دانشجویان دختر و پسر دانشگاه‌های شهر تهران بودند که بر اساس جامعه نامحدود و به روش نمونه‌گیری تصادفی (در دسترس) انتخاب شدند. اطلاعات به شیوه میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌آوری‌شده است. ابزار اصلی گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سبک تدریس گراشا و ریچمان (1996) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد و پاریس (2004) بود. این پرسشنامه ها به صورت طیف پنج درجه ای لیکرت طراحی شده است. پرسشنامه سبک تدریس متشکل از پنج مولفه شامل سبک تخصصی، سبک اقتدار رسمی، سبک تعاملی، سبک شخصی و سبک تسهیل گری است. همچنین برای سنجش عملکرد تحصیلی دانشجویان نیز از معدل ترم دوم آن‌ها در سال تحصیلی 401- 1400 استفاده شد. جهت تعیین روایی ابزارها از روایی صوری و محتوایی و پایایی آن‌ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی و با کمک نرم‌افزار spss ویرایش 24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل یافته‌ها نشان داد که بین سبک‌های تدریس اعضای هیات علمی و اشتیاق تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین سبک‌های تدریس اعضای هیات علمی و عملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت و معنا‌داری وجود دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود اعضای هیات علمی با تسط بر سبک های تدریس نوین که بر اشتیاق و عملکرد تحصیلی دانشجویان تاثیرگذار هستند، از تمرکز بر سبک مرسوم سخنرانی فاصله گرفته و با مشارکت گرفتن از دانشجویان، میزان یادگیری اثربخش را افزایش دهند.

the relationship between faculty members’ teaching styles with students’ academic enthusiasm and academic performance

in activities to increase the quality of education, paying attention to teaching and learning styles has been identified as an important variable. one of the most important reasons is that learners’ learning is a reflection of the experiences they face in the classroom, which often include principles such as reflection, development of skills and attitudes needed to solve problems and collaborate with other learners to achieve better learning.one of the teaching styles proposed by grasha and richman (1996). it defined as the beliefs, behaviors, and needs of teachers that emerge in an educational context. grasha and richman stated that teaching style reflects the personal qualities of the teacher in terms of how to teach, guide, and direct the teaching process, thus impacting learners and their ability to learn. grasha and richman’s teaching style consists of 5 styles including: (1) expert teaching style: the expert teaching style makes teachers maintain their status as experts among their learners by displaying accurate and comprehensive knowledge. (2) formal authority teaching style: it requires teachers to have status among learners. (3) personal model teaching style: personal model teaching style refers to teachers who teach based on their own example and experiences. they will directly encourage and guide learners to emulate it. (4) facilitator teaching style: this style emphasizes teacher and learner interaction. therefore, teachers with this teaching style act as facilitators in the classroom. they guide learners by exploring options, asking questions, suggesting alternatives, and encouraging learners to make informed decisions. (5) delegator teaching style: it refers to teachers who emphasize the development of a learner’s self-capacity. so, teachers will act as a source of reference and learners will be encouraged to conduct self-learning such as projects.