بررسی نقش تعدیل کنندگی خودنظارتی در رابطه ی بین ادراک از ساختار کلاس و تعلل ورزی تحصیلی مطالعه موردی: دانش آموزان متوسطه اول شهر گچساران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل‌کنندگی خودنظارتی در رابطه‌ی بین ادراک از ساختار کلاس و تعلل‌ورزی تحصیلی دانش‌آموزان انجام شده است.روش: پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، دانش‌آموزان متوسطه اول گچساران در سالتحصیلی 1399-1398 به تعداد 1809 نفر مشتمل بر 938 پسر و 871 دختر می‌باشند. در راستای گزینش گروه نمونه و استخراج داده‌ها، تعداد 318 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان با دو روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب گردیدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه‌های خودنظارتی اسنایدر و کانچستا (1974)، ادراک از ساختار کلاس بلک برن (1998) و تعلل‌ورزی تحصیلی سولون و راثبلوم (1998) گردآوری و با استفاده از نرم‌افزارهای spss و amos تحلیل گردید. به منظور آزمون روابط بین متغییرها در مدل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شاخصهای برازش مدل تعدیلکنندگی خودنظارتی در وضعیت مطلوبی قرار دارد. همچنین متغیرهای ادراک از ساختار کلاس 0/68 و خودتنظیمی 0/22 از تعللورزی تحصیلی را تبیین میکنند و اثر غیرمستقیم ادراک از ساختار کلاس بر تعلل ورزی تحصیلی با نقش تعدیل کنندگی خودتنظیمی، معنی دار میباشد. لذا تعریفراهبردهای خودتنظیمی بهینه از یکسو و ادراک مطلوب شاگردان از ساختار کلاس از سوی دیگر، میتواند در کاهشتعلل ورزی تحصیلی به عنوان یکی از مهمترین موانع یادگیری دانش آموزان موثر باشد.