شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به دانشجویان در راستای کاهش آسیب‌‌های زندگی

هدف: پژوهش حاضر، بررسی شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به دانشجویان در راستای کاهش آسیب‌های زندگی می‌باشد. جامعه‌ آماری پژوهش را دانشجویان دوره‌های کاردانی و کارشناسی دانشکده فنی شریعتی که در سال تحصیلی1391-1390 در کلاس‌های آموزش مهارت‌های زندگی شرکت داشتند (تعداد 500 نفر) را شامل می‌شود. تعداد 217 نفر براساس جدول مورگان به‌عنوان نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش: پژوهش حاضر به لحاظ روشی توصیفی پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روایی و محتوایی آن به تایید صاحب‌نظران رسید و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 89% به‌دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و رتبه درصدی) آزمون‌های t مستقل و t وابسته استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که از میان روش های آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی به دانشجویان، روش تلفیقی در اولویت اول و پس از آن روش های الگوی ایفای نقش، بحث گروهی و حل مساله قرار دارند. روش سخنرانی از پایین‌ترین رتبه در میان دانشجویان برخوردار است. همچنین نتایج اولویت‌بندی نوع ارائه آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی در میان دانشجویان بیانگر آن است که ارائه آموزش از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی در دانشگاه ها و استفاده از فیلم و تئاتر به‌ترتیب با بالاترین اولویت و در مقابل ارائه آموزش مهارت ها از طریق انتشار جزوات و بروشورها در پایین‌ترین اولویت قرار گرفته است. بر این اساس برای آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی دانشجویان بایستی شیوه و نوع ارائه آموزش‌های مهارت زندگی و اجتماعی مدنظر قرار گیرد.