مدرسه در خانه، حلقه مفقوده در نظام آموزشی ایران

هدف: در نظام آموزشی ایران، مدرسه‌در‌خانه مراحل ابتدایی خود را پشت سر می‌گذارد. در حال حاضر ابعاد استفاده از این رویکرد ابهامات زیادی دارد. در این مقاله، مفهوم و جایگاه مدرسه‌در‌خانه؛ و ضرورت آن در نظام آموزشی ایران، موردبررسی قرار گرفت. معیار انتخاب این مطالعات، بررسی موضوعات فوق، طی سال‌های 2018-1976 برای اسناد خارجی و 1379-1394 در آثار داخلی بود. روش: برای دستیابی به این تبیین، با استفاده از روش سنتزپژوهی، جمعاً تعداد 83 پژوهش با روشی نظام‌مند انتخاب، واکاوی محتوایی و دسته‌بندی شدند. سپس ترکیبی از یافته‌ها طبق اصول تلفیق، بازاندیشی و بازآرایی داده‌ها، ارائه شد. در پایان هر بخش نیز، تجمیع یافته‌ها و نتیجه‌گیری کلی، در صورت ضرورت ارائه‌شده‌ است. یافته‌ها: نتایج نشان داد؛ که به دو دلیل، فقدان این رویکرد در نظام آموزشی ایران، یک خلا آموزشی به شمار می‌آید؛ که عبارتند از: الف) دلایل ایدئولوژیک شامل: 1. تضاد ارزش‌های اجتماعی خانه و مدرسه 2. تضاد ارزش‌های دینی خانه و مدرسه. ب) دلایل پداگوژیک شامل: 1.  نمره‌گرایی 2. بازماندگی از تحصیل 3. ترک تحصیل 4. نظام تنبیه در مدارس 5. تکلیف محوری مدارس.