پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک‌های دلبستگی، خود-متمایزسازی و سبک زندگی ارتقا بخش سلامت

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس سبک های دلبستگی بزرگسالی، خودمتمایزسازی و سبک زندگی ارتقابخش سلامت در دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 1396-1395 انجام گرفت.روش: در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه ای به حجم 305 نفر از میان تمامی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در مطالعه، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (hazan and shaver, 1993)، پرسشنامه تجدیدنظر شده خودمتمایزسازی (skowron and schmitt, 2003) و نیمرخ سبک زندگی ارتقا بخش سلامتنسخه تجدیدنظر شده دوم (walker, sechrist and pender, 1995) را تکمیل نمودند.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، نمره کل خودمتمایزسازی (0.094) بیشترین نقش را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد و پس‌ازآن، سبک دلبستگی ایمن (0.063) و مولفه خودشکوفایی (0.037) قرار دارند و این سه متغیر در مجموع حدود 19.0.4 واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کنند. یافته های پژوهش حاضر نشان از اهمیت تجارب تحولی اولیه افراد در محیط خانواده و کیفیت رابطه مادر و کودک و رشد سالم دوره کودکی بر کارکرد دوره بزرگسالی دارد.