تحلیلی بر آسیب های ساختاری و کارکردی آموزش عالی ایران از دیدگاه دانشگاهیان (مورد مطالعه: دانشگاه علامه طباطبائی)

هدف پژوهش حاضر شناسایی و تحلیل آسیب های ساختاری و کارکردی آموزش عالی کشور بود. روش این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کیفی اکتشافی بوده است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش برای گردآوری اطلاعات، صاحب نظران آموزش عالی، اعضای هیئت علمی و دانشجویان دکتری دانشگاه علامه طباطبائی بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند و از نوع گلوله برفی استفاده شد. با استفاده از مصاحبه نیمه ساختمند با هفت صاحب نظر آموزش عالی، سی و چهار عضو هیئت علمی و نوزده دانشجوی دکتری تا نیل به اشباع نظری مصاحبه شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش تحلیل محتوا مورد دست بندی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با استناد با به یافته های این پژوهش آسیب های شناسایی شده آموزش عالی در ایران در دو سطح خرد و کلان شناسایی و دسته بندی شدند. در سطح خرد عواملی نظیر استاد، محتوای درسی، دانشجو، امکانات و در سطح کلان عواملی همچون عدم استقلال دانشگاه ها، اشکالات نظام پذیریش دانشجو، گسست بین آموزش و پرورش و آموزش عالی، تاکید بیش از حد بر دروس نظری و بی توجهی به دروس عملی، عدم مشارکت اعضای هیئت علمی در تدوین برنامه درسی، وضعیت نامناسب مقاله و پایان نامه نویسی بررسی و تجزیه و تحلیل شدند.

An Analysis of the Structural and Functional Damage of Iranian Higher Education from the Viewpoints of Academicians

The purpose of this study was to identify and analyze the structural and functional damage of higher education in the country. The method of this research has been applied in terms of its purpose and it has been qualitative exploratory type in terms of data collection. The statistical population of this study was the higher education scholars, faculty members and PhD students at Allameh Tabataba’i University. In this research, a purposeful snowball sampling method was used. Using semistructured interviews with seven Higher Education Authorities, thirtyfour faculty members and nineteen Phd students nineteen Phd students were interviewed to reach theoretical saturation. Collected information was categorized and analyzed using content analysis method. According to the findings of this study, the identified Higher Education Injuries in Iran were identified and categorized in two levels: micro and macro. At the micro level, factors such as teacher, student content, facilities, and at the macro level, factors such as the lack of university autonomy, the problems of the student admittance system, The gap between education and higher education is too much in theory and ignores practical lessons; the lack of participation of faculty members in curriculum development, inappropriate status of the article, and dissertation writing were analyzed.