رابطۀ عصمت با شهادت بر اعمال انسان‌ ها، براساس آیۀ 143 بقره: بررسی تطبیقی دیدگاه طباطبایی و جوادی آملی

خداوند متعال در آیۀ 143 سورۀ بقره عده‌ای را شاهد بر اعمال انسان‌ها معرفی می‌کند. در این‌که آیا مقام شهادت بر اعمال، همچون نبوت و امامت، مقام انحصاری پیامبران و امامان معصومان (ع) است یا نصیب اصحاب و شاگردان خاص امامان (ع) نیز خواهد شد، میان مفسران اختلاف‌نظر وجود دارد. علامه طباطبایی رابطۀ میان مقام شهادت بر اعمال مردم و عصمت را تساوی دانسته و معتقد است که شهادت بر اعمال مردم مختص معصومان است. در مقابل آیت‌الله جوادی آملی این رابطه را عموم و خصوص مطلق می‌داند و مصادیق شاهدان بر اعمال مردم را اعم از معصومان معرفی می‌کند. روشن است که وقتی می‌توان از این آیه به‌عنوان یکی از ادلۀ عصمت استفاده کرد که میان عصمت و مقام شهادت، رابطۀ تساوی حاکم باشد و در غیر این صورت، از ادلۀ عصمت محسوب نخواهد شد. در مطالعۀ حاضر با روش تفسیر تطبیقی به بررسی دیدگاه علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی پرداخته‌ایم و بعد از طرح و بررسی ادلۀ هر دو مفسر، نشان داده‌ایم که با توجه به اطلاق مفاد آیات شهادت بر اعمال، که ظهور در شهادت بر همۀ اعمالِ همۀ امت‌ها دارند، دیدگاه علامه طباطبایی ترجیح دارد.

the relationship between infallibility and witnessing human actions based on verse 143 of al-baqarah: a comparative study of the views of tabatabai and javadi amoli

in verse 143 of the al-baqarah chapter, god almighty introduces some witnesses to the actions of humans. there is a difference of opinion among exegetes as to whether the position of witnessing deeds, like prophethood and imamate, is a position exclusive to the prophets and infallible imams or whether it can also belong to the special companions and students of the imams. allamah tabatabai considers the relationship between the position of witnessing people’s deeds and infallibility to be equal and believes that witnessing people’s deeds is reserved for the infallible. in contrast, ayatollah javadi amoli considers this relationship to be absolute generality and particularity, and introduces examples of witnesses to people’s actions that include the infallibles. it is clear that this verse can be used as one of the proofs of infallibility when there is an equal relationship between infallibility and the position of witnessing; otherwise, it will not be considered as proof of infallibility. in the present study, we have examined the views of allamah tabatabai and ayatollah javadi amoli using the method of comparative exegesis, and after presenting and examining the evidence of both exegetes, we have shown that according to the application of the content of the verses of witnessing deeds, that literally manifests as witnessing all deeds of all nations, allamah tabatabai’s view is preferable.