پژوهشی تحلیلی پیرامون انواع سیاق، در تفسیر «روض الجنان و روح الجنان»

در مباحث معناشناسی قرآن کریم، سیاق به‌عنوان قرینۀ اصیل کلامی اهمیت ویژه‌ای دارد، که در آن، معنا از طریق قرینه‌های لفظی، حالی و عقلی به‌دست می‌آید. شیخ ابوالفتوح رازی در فهم معنای آیات در تفسیر روض‌ الجنان، برای پدیدۀ سیاق در انواع مختلفش اهمیت قائل شده است؛ در نوع لفظی سیاق، به انواع متصل آن که شامل قرینه‌های مقدم، موخر و مکتنف می‌باشد و نیز به نوع منفصل یا همان روش «قرآن به قرآن» پرداخته است؛ شیخ رازی همچنین به سیاق حالی و سبب نزول آیات به‌عنوان قرینۀ حالیه و نیز به سیاق عقلی از مسیر استدلال‌های منطقی علم کلام شیعی و مبانی عقل توجه می‌کند. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفیتحلیلی به بررسی انواع سیاق و میزان استفادۀ شیخ رازی از این روش در تفسیر روض الجنان بپردازد. نتایج بحث گویای آن است که شیخ، در روش تفسیری خود به انواع سیاق توجه کرده ولی توجه او به همۀ آنها یکسان نبوده است.