رابطه سرمایه‌های روان‌شناختی، معنوی و اجتماعی با نشانگان بالینی سالمندان

امروزه در جهان، سالمندی به عنوان مفهومی پویا مطرح اسـت و بـا افـزایش کمیـت جمعیت سالمند، کیفیت زندگی آنها نیز باید مورد توجه قـرار گیـرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه سرمایه های روان‌شناختی، معنوی و اجتماعی با نشانگان بالینی سالمندان مقیم مراکز بهزیستی استان چهارمحال و بختیاری بوده است. به این منظور 200 نفر از سالمندان به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به پرسش نامه های پژوهش پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه سرمایه روان‌شناختی لوتانز، سرمایه معنوی کینگ، سرمایه اجتماعی انیکس و نشانگان بالینی بود. نتایج نشان داد همبستگی بین سرمایه های روان‌شناختی، معنوی و اجتماعی با اختلال شکایت جسمانی، وسواس، حساسیت در روابط متقابل، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی، پارانایا، روان پریشی و نمره کل نشانگان بالینی معکوس و معنی دار در سطح کمتر از 01/0 می باشد. علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرمایه های روان‌شناختی پیش بینی کننده سلامت روان در همه ابعاد نشانگان بالینی سالمندان بوده و سرمایه معنوی و اجتماعی از معادله خارج می‌شوند. روی هم رفته سرمایه های روان‌شناختی 34 درصد از واریانس سلامت‌روان سالمندان را تبیین می کند. و از چهار مولفه آن به ترتیب امید، خوش بینی و تاب آوری پیش بینی کننده سلامت‌روان بوده که در مجموع 33 درصد از واریانس سلامت‌روان را تبیین می کنند. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت برنامه ریزی جهت افزایش سرمایه های روانی چون امید، خوش بینی، تاب آوری و خودکارآمدی در دوران جوانی و میانسالی می تواند در کاهش ابتلا به انواع اختلالات روانی و در نتیجه افزایش سلامت روان انسان در دروان کهنسالی کمک نماید.