اثربخشی واقعیت درمانی بر بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی مردان سالمند مقیم آسایشگاه

یکی از حوزه های مهم سلامت سالمندان بعد روانی آن است که نیازمند توجه خاص به ویژه پیشگیری از اختلالاتی نظیر افسردگی، اضطراب و احساس یاس و ناامیدی در آنان و لزوم توجه به بهزیستی آنها است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی در بهزیستی سالمندان انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی سالمندان مرد ساکن در مرکز ماندگاران شهر اردبیل بود. ابتدا پرسش‌نامه بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی کی یز و ماگیارمو توسط کلیه ی سالمندان تکمیل گردید و از بین سالمندانی که نمره ی برابر با یا بالاتر از نقطه ی برش در پرسش‌نامه کسب کرده بودند 30 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین گردیدند. سپس برنامه ی واقعیت درمانی، طی هشت جلسه ی 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل طی این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان برنامه ی مداخله ای، پرسش‌نامه مجدداً برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که واقعیت درمانی موجب افزایش بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی سالمندان شده است. در نتیجه لزوم کاربست درمان های متمرکز بر مشکلات خلقی و عاطفی سالمندان به ویژه افزایش بهزیستی آنان ضروری می‌باشد.