ارتباط شادکامی و حیطه‌های خاص امیدواری سالمندان با میزان استفاده از فضاهای شهری

سالمندان به دلیل کهولت و کاهش توانایی هایشان باید تحت توجه و حمایت قرار گیرند و این در حالی است که توجه به سطح شادکامی و امیدواری در سالمندان حائز اهمیت ویژه ای است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین شادکامی و حیطه های خاص امیدواری با میزان بهره برداری از فضاهای شهری در سالمندان انجام شد. تعداد 100 فرد سالمند شهر بجنورد در قالب دو گروه 50 نفری استفاده مکرر و عدم استفاده از پارک ها و فضاهای عمومی بصورت نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پژوهش پرسش نامه‌های شادکامی آکسفورد و ابعاد خاص امیدواری سیمپسون را تکمیل کردند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود که تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل ممیز به روش همزمان انجام گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای شادکامی و امیدواری قادر به تمایز بین گروه استفاده مکرر از فضاهای شهری و گروه عدم استفاده از این فضاها می باشد و تابع تشخیصی بطور موفقیت آمیزی برای 93 درصد از نمونه دسته بندی درستی را انجام داده است. با توجه به میزان لامبدای ویلکز، بیشترین تفاوت دو گروه به ترتیب مربوط به امیدواری در حوزه های روابط خانوادگی، ارتباط با دوستان و اوقات فراغت و کمترین تفاوت مربوط به میزان شادکامی است. بنابراین با استفاده ی سالمندان از فضاهای شهری می توان میزان امیدواری و شادکامی آنان را ارتقا بخشید.