احساس تنهایی در سالمندان: نقش مهارت های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی

توجه و تمرکز بر متغیرهای پیش بین احساس تنهایی در سالمندان مقدمه ای برای درمان موفقیت آمیز احساس تنهایی و کاهش پیامدها و عوارض جدی آن است. در این راستا هدف این پژوهش، بررسی نقش مهارت های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی در پیش بینی احساس تنهایی سالمندان بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری را کلیه ی سالمندان شهر تهران در سال 1395 تشکیل می دادند. به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی 40 نفر از سالمندان ساکن منزل از مناطق مختلف شهر تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی راسل، پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بین فردی کوئین دام و حمایت اجتماعی وینفیلد، و مقیاس 8 سوالی ناتوانی عملکردی پرسشنامه ی سنجش سلامت استانفورد استفاده شد. به منظور تحلیل داد ه ها از روش همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد. نتایج روش های آماری، همبستگی های منفی و معناداری بین مهارت های ارتباطی و حمایت اجتماعی با احساس تنهایی و همبستگی مثبت و معناداری بین میزان ناتوانی عملکردی و احساس تنهایی نشان داد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که 48 درصد از واریانس احساس تنهایی از طریق مهارت های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی قابل پیش بینی است. نتایج این پژوهش نشان داد که مهارت های ارتباطی، حمایت اجتماعی و ناتوانی عملکردی نقش معناداری در پیش بینی احساس تنهایی سالمندان دارند. این یافته‌ها حاوی تلویحات مهمی در خصوص اهمیت این متغیرها در تجربه احساس تنهایی سالمندان است.