اثربخشی خاطره پردازی گروهی بر شادکامی و امید به زندگی سالمندان

جمعیت سالمندان به طور یکنواختی رو به افزایش است. بحث پیرامون سالمندی و راه‌های کاهش مسائل و مشکلاتی که این دوره با آن مواجهه است یکی از بحث های متداول در جوامع امروزی می‌باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خاطره پردازی گروهی بر شادکامی و امید به زندگی سالمندان شهر تهران انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه ی آماری پژوهش شامل افراد 60 سال به بالای شهر تهران می شد. نمونه ا‌ی به حجم 30 سالمند واجد شرایط به شیوه ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. پرسش نامه‌های شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1989) و امید به زندگی میلر (میلر و پاورز، 1988) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. برنامه ی خاطره پردازی گروهی بر روی گروه آزمایش در 8 جلسه اجرا و پس از مداخله ی درمانی مجدداً پرسش نامه ها بر روی هر دو گروه اجرا شد. در نهایت پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و تحلیل کوواریانس استفاده‌ ‌شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که خاطره پردازی گروهی باعث افزایش شادکامی و امید به زندگی سالمندان گروه آزمایش شده است. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود که متصدیان نظام سلامت با معرفی و آموزش روش خاطره پردازی به خانواده ها، مشاوران و مددکاران شاغل در مراکز نگهداری افراد سالمند، گامی در جهت افزایش شادکامی و امید به زندگی سالمندان بردارند.

The Effect of Group Reminiscence on Happiness and Life Expectancy of Elderly

The elderly population has been steadily increasing. The discussion about aging and ways of reducing problems which were exposed in this period is one of the most common issues in modern societies. Therefore, this study aimed to investigate effectiveness of group reminiscence on happiness and life expectancy of elderly in Tehran city. This research was quasiexperimental with pretestposttest and control group. The study population consisted all of people 60 years old in Tehran. Sample of 30 eligible elderly was selected by convenience sampling method and were assigned randomly in 2 groups of 15 individuals. Oxford Happiness Questionnaire and Miller's life expectancy were used to collect data. Then group reminiscence therapy was administered on experimental group in 8 sessions and finally posttest was taken from experimental and control groups. KolmogorovSmirnov, Levin and Covariance were used to analyze data. The findings suggested that group reminiscence therapy can increase happiness and life expectancy of elderly in experimental group (P>0.05). According to this study's results, it is recommended that health system officials take step towards increasing happiness and life expectancy of elderly by introducing and training reminiscence to families, counselors and social workers in elderly care centers