اثربخشی درمان کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تاب‌آوری و استرس ادراک شده سالمندان مقیم در سرای سالمندی

افزایش جمعیت سالمندان در کشور همراه با انواع مشکلات تهدید‌کننده سلامت جسم و روان آنها، منجر به واکنش‌های هیجانی نامناسب و عوامل تنش‌زا نظیر کاهش تاب‌آوری و تشدید استرس در جامعه سالمندان شده است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تاب‌آوری و استرس ادراک شده در سالمندان مقیم در سرای سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان مقیم در سرای سالمندی شهر کرمانشاه در سال 1402 بودند که از میان آنان 30 نفر با روش نمونه‌گیری دردسترس و با توجه به معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. محتوای جلسات درمانی برگرفته از دیدگاه سگال و همکاران بود. شرکت‌کنندگان در پژوهش به پرسش‌نامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون و پرسش‌نامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران پاسخ دادند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم افزار spss نسخه 26 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه آزمایش در پس‌آزمون از نظر هر دو متغیر تاب‌آوری و استرس ادراک شده تفاوت معناداری با گروه کنترل داشتند. به عبارت دیگر درمان کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن‌آگاهی باعث بهبود تاب‌آوری و کاهش استرس ادراک‌شده در سالمندان شد (p<0/05). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمانگران می‌توانند از روش درمان کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای مداخله‌های مرتبط با سلامت به ویژه برای بهبود تاب‌آوری و کاهش استرس ادراک‌شده استفاده نمایند.

the effectiveness of mindfulness-based stress reduction therapy on resilience and perceived stress in older residents of nursing homes

the increase of older population in iran, along with various problems that threaten their physical and mental health, has led to inappropriate emotional reactions and stress-causing factors such as the reduction of resilience and escalation of stress in older community. therefore, the present study was conducted with the aim of examine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction therapy (mbsrt) on resilience and perceived stress in older residents of nursing homes. this was a quasi-experimental study using a pretest-posttest design with a control group. the statistical population of the research included all the older adults living in nursing homes of kermanshah in 2023, among whom 30 people were selected using convenience sampling and according to inclusion and exclusion criteria and were randomly assigned into two experimental and control groups. the content of the therapy sessions was taken from segal et al.’s perspective. the participants responded to the connor-davidson resilience scale and the cohen et al.’s perceived stress questionnaire. the data were analyzed using univariate analysis of covariance (ancova) in spss-26 software. the results revealed that the experimental group was significantly different from the control group in post-test in terms of both resilience and perceived stress variables. in other words, mbsrt improved resilience and reduced perceived stress in older adults (p<.05). according to the results of the present study, psychotherapists can use mbsrt for health-related interventions, especially to improve resilience and reduce perceived stress.