مقایسه اثر‌بخشی تمرینات نوروفیدبک و فراهم سازهای محیط‎ ‎تمرین بر تعادل ایستا و پویا و ترس از افتادن در سالمندان

توانایی تعادل یکی از اجزای حیاتی فعالیت‌های مستقل روزانه در میان سالمندان است. اختلال تعادل یکی از عوامل خطر عمده برای زمین خوردن و عوارض مربوط به آن است. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی تمرینات نوروفیدبک و فراهم‌سازهای محیط تمرین بر تعادل ایستا و پویا و ترس از افتادن سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع  نیمه‌آزمایشی طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مطالعه حاضر مردان سالمند 60 تا 80 ساله ساکن خانه‌های سالمندان شهر ایلام بودند که تعداد 36 مرد سالمند براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه 12 نفری نوروفیدبک، فراهم‌سازهای محیط تمرینی، و کنترل گمارش شدند. شرکت‌کنندگان در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون اقدام به تکمیل پرسش‌نامه خودکارآمدی افتادن-فرم بین‌المللی یاردلی و همکاران نمودند و بعد از تکمیل پرسش‌نامه در 3 کوشش اقدام به تکلیف تعادل ایستا (کارلسن و همکاران) و پویا (تسانگ و همکاران) نمودند. در مرحله مداخله (تمرین)، که به مدت هشت هفته و هر هفته 3 جلسه 30 دقیقه‌ای به طول انجامید، گروه‌های آموزش نوروفیدبک و فراهم‌سازهای محیطی به تمرینات مربوطه پرداختند و گروه کنترل در این بازه زمانی به اجرای فعالیت‌های معمول و روزانه خود پرداختند. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری با استفاده از نرم‌افزار spss-22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که فراهم سازهای محیط تمرینی و مداخله نوروفیدبک بر جا‌به‌جایی قدامی-خلفی و جا‌به‌جایی مرکزی-جانبی مرکز فشار مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد. فراهم‌سازهای محیط تمرینی و مداخله نوروفیدبک بر زمان رسیدن به پایداری قدامی-خلفی، جانبی و زمان رسیدن به پایداری کل مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد. فراهم سازهای محیط تمرینی بر خطر ترس از افتادن مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد اما مداخله نوروفیدبک بر خطر ترس از افتادن مردان سالمند تاثیر معنی‌داری ندارد. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فراهم‌سازهای محیط تمرینی، در مقایسه با آموزش نوروفیدبک، بر تعادل ایستا (جا‌به‌جایی قدامی-خلفی و جا‌به‌جایی مرکزی-جانبی مرکز فشار) و تعادل پویای (زمان رسیدن به پایداری قدامی-خلفی، زمان رسیدن به پایداری جانبی و زمان رسیدن به پایداری کل) مردان سالمند اثر بیشتری دارد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می‌شود که بر غنی‌سازی محیط برای بهبود تعادل ایستا و پویای ‏سالمندان و خطر ترس از افتادن توجه نمایند. ‏

the effectiveness of neurofeedback training and exercise environmental affordances on static and ‎dynamic balance and the fear of falling in the elderly

balance ability is a critical component of independent daily activities among the elderly. balance disorder is one of the major risk factors for falls and related complications. therefore, this study was conducted with the aim of the the comparision of the effectiveness of neurofeedback training (nt) and exercise environmental affordances (eea) on static and dynamic balance and the fear of falling in the elderly. this was a quasi-experimental study with pretest-posttest design with a control group. the statistical population of the current study included elderly men aged 60 to 80 years living in ilam, iran, among whom 36 people were selected based on inclusion and exclusion criteria, and randomly assigned into three 12-member groups of nt, eea and control. in the pretest and posttest stages, the participants completed the yardley et al.’s fall self-efficacy questionnaire-international form, and having completed the questionnaire, they performed the static (carlsen et al.) and dynamic (tsang et al.) balance task in 3 attempts. in the intervention phase (exercise), carried out in form of three 30-minute sessions per week for eight weeks, nt and eea groups performed the relevant exercises, and control group carried out their usual and daily activities in this time. the data were analyzed using univariate analysis of covariance (ancova) using spss-22 software. the results indicated that eea and nt have a significant effect on posterior and central-lateral displacement of the center of pressure as well as the time to reach anterior-posterior, lateral stability and the time to reach total stability of elderly men. eea had a significant effect on the risk of fear of falling, but nt did not have the same effect. besides, the results revealed that eea, compared to nt, had more effect on static balance (anterior-posterior displacement and central-lateral displacement of the center of pressure) and dynamic balance (the time to reach anterior-posterior stability, the time to reach lateral stability, and the time to reach total stability) in elderly men. according to the results of the present study, it is suggested to geriatric trainers and specialists to pay attention to the enrichment of the environment to improve the static and dynamic balance of the elderly and the risk of falling.