اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای بر آشفتگی روان‌شناختی و کیفیت زندگی سالمندان

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است که با چالش‌های متعددی که برای فرد بوجود می‌آورد باعث ایجاد آشفتگی روان‌شناختی و کاهش کیفیت زندگی می‌شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای بر آشفتگی روان‌شناختی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه سالمندان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1399 تشکیل دادند که نمونه 30 نفری از بین آنها  به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها از پرسش‌نامه‌های آشفتگی روان‌شناختی ماسون و همکاران و کیفیت زندگی ویر و شربور استفاده شد. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در 10 جلسه 20 دقیقه‌ای، درمان تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای را دریافت کردند. داده‌ها با روش تحلیل کواریانس تک‌متغیره تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که پس از کنترل اثر پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر آشفتگی روان‌شناختی و مولفه‌های کیفیت زندگی شامل عملکرد اجتماعی، ایفای نقش جسمی، ایفای نقش هیجانی، سلامت روانی و سرزندگی، تفاوت معناداری وجود داشت. اما در مولفه‌های عملکرد جسمی، درد بدنی و سلامت عمومی، تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مجموع، با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای را به عنوان روشی جهت کاهش آشفتگی روان‌شناختی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان در کنار سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار داد.

the effectiveness of transcranial direct-current stimulation on psychological distress and quality of life in the elderly

elderly appears to be a sensitive period of human life, which causes people to experience psychological distress and lower quality of life, through creating many challenges. therefore, this study aims to investigate the effectiveness of transcranial direct-current stimulation on psychological distress and quality of life in the elderly. the research method was quasi-experimental with pretest-posttest control group design. the population includes all the elderly who referred to counseling centers in tehran in 2019, among whom 30 were selected using convenience sampling and according to the including and excluding criteria, and randomly assigned into experimental and control groups equally. in order to measure the variables, mason et al.’s psychological distress questionnaire as well as ware and sherbourne’s quality of life questionnaire were used. the participants of the experimental group underwent transcranial direct-current stimulation for ten 120-minute sessions. the data were analyzed using univariate covariance analysis (ancova). the findings showed that after controlling the effect of the pre-test, there was a significant difference between the mean score of the experimental and control groups in terms of psychological distress and the components of quality of life including social functioning, physical role playing, emotional role playing, mental health and vitality in post-test. however, no significant difference was observed in the components of physical performance, physical pain and general health. in general, according to the results of this research, transcranial direct-current stimulation can be applied as a method to reduce psychological distress and to improve the elderly’s quality of life, along with other treatment methods.