اثربخشی خاطره‌پردازی گروهی بر استحکام روانی و امید به زندگی سالمندان

روند رو به رشد پدیده سالمندی لزوم توجه به مسائل سالمندان را به عنوان یک ضرورت اجتماعی مطرح می‌سازد. کاهش امید به زندگی و عدم استحکام روانی می‌تواند باعث ایجاد مشکلات در سالمندان شود. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خاطره‌پردازی گروهی بر استحکام روانی و امید به زندگی سالمندان شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه سالمندان مقیم سراهای شهر تهران بودند که به شیوه نمونه‌گیری دردسترس سرای کهریزک انتخاب شد. 30 سالمند با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه هفتگی 2 ساعتی مداخله خاطره‌پردازی را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. پرسشنامه‌های استحکام روانی کلاف و امید به زندگی میلر برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. نتایج کواریانس تک‌متغیری نشان دادکه تفاوت معناداری بین دو گروه در استحکام روانی و امید به زندگی در مرحله پس‌آزمون وجود دارد. نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار spss  نسخه 21 نشان داد که خاطره‌پردازی بر استحکام روانی و مولفه‌های آن شامل چالش، کنترل زندگی، اعتماد به توانایی‌های خود، اعتماد بین فردی تاثیر معناداری دارد (p<0.05) و برمولفه‌های تعهد و کنترل هیجانی تاثیر معنادار ندارد (p<0.05)، همچنین تاثیر معنادار مداخله بر امید به زندگی تایید شد (p<0.05). یافته‌های این پژوهش کارآیی مداخله خاطره‌پردازی گروهی را در مورد سالمندان نشان می‌دهد. بنابراین پیشنهاد می‌شود روان‌شناسان و درمانگران از این روش در راستای بهبود مشکلات روان‌شناختی سالمندان استفاده کنند.