اثربخشی روان‌شناسی مثبت‌نگر بر ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب مرگ سالمندان

سالمندی فرایند زیستی است که تمام موجودات زنده از جمله انسان ها آن را تجربه می‌کنند. از این رو توجه خاص و پیشگیری از اختلالاتی نظیر ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب مرگ در سالمندی بسیار مهم است. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌نگر بر ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش کلیه سالمندان مرد شهر دزفول در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش شامل30 نفر مرد سالمند (60 تا 70 سال) بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس و با توجه به ملاک‌های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را هشت جلسه 90 دقیقه ای هفتگی دریافت نمودند. پرسش‌نامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه ایده‌پردازی خودکشی بک و پرسش‌نامه اضطراب مرگ کالتلستر بود. داده‌ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم‌افزار spss نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که در پس آزمون بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب ‌مرگ تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0>p). به عبارت دیگر، مداخله مثبت‌نگر باعث کاهش ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب مرگ سالمندان شد. منطبق با یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان مداخله مثبت‌نگر را به عنوان یک روش کارا جهت کاهش ایده‌پردازی خودکشی و اضطراب مرگ سالمندان پیشنهاد داد.