بهزیستی روان‌شناختی در سالمندان: نقش خودشفقتی و ناگویی هیجانی

در دوران سالمندی بهزیستی روان‌شناختی کاهش می‌یابد و این کاهش ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. ازاین‌رو لازم است که بهزیستی روانشناختی سالمندان موردتوجه قرار گیرد و عوامل مرتبط با آن شناسایی شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودشفقتی و ناگویی هیجانی در بهزیستی روان‌شناختی سالمندان انجام شد. روش مطالعه حاضر توصیفی همبستگی بود. از جامعه آماری که شامل تمامی سالمندان در تابستان 1399 در خانه‌های سالمندان شهر قزوین بودند، بر اساس جدول کرجسی و مورگان 92 نفر با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های خودشفقتی نف (2003)، ناگویی هیجانی بگبی و همکاران (1994) و فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون خطی چندگانه به شیوه همزمان با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 در سطح معنی‌داری 0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و معنی‌داری بین خودشفقتی (0.8=r) و مولفه‌های آن با بهزیستی روان‌شناختی وجود داشت (p<0/01)، بین ناگویی هیجانی (0.777=r) و مولفه‌های آن با بهزیستی روان‌شناختی ارتباط معکوس و معنی‌داری وجود داشت (0.01>p). همچنین ناگویی هیجانی و خودشفقتی ، 75.3 درصد از واریانس بهزیستی روان‌شناختی را تبیین نمودند. بنابراین پیشنهاد می‌شود مشاوران و روان‌شناسان حیطه سالمند با بکارگیری تدابیری جهت ارتقای خودشفقتی و کاهش ناگویی هیجانی در سالمندان بهزیستی روان‌شناختی آنان را ارتقا دهند. کلید واژها: بهزیستی روان‌شناختی ، خودشفقتی ، ناگویی هیجانی، سالمندان