پیش‌بینی رضایت از زندگی بر اساس سبک‌های دلبستگی و قدردانی در سالمندان ساکن آسایشگاه

سالمندی یکی از دوران­های مهم زندگی هر شخص است که اگر با رضایت و کیفیت سپری نشود، می­تواند پیامدهای منفی جسمانی و روانی برای فرد، خانواده و جامعه بر جای بگذارد. با توجه به تغییر ساختار سنی جمعیت ایران از جوانی به سالمندی، متغیرهای پیش­بین­ رضایت از زندگی در این گروه مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است. بنابراین هدف مطالعه حاضر پیش‌بینی رضایت از زندگی بر اساس ابعاد دلبستگی و قدردانی در سالمندان بود. پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی استان یزد در سال 1399 بود که از میان آنان، آسایشگاه‌ سالمندی فاطمه الزهرا (س) شهر تفت به صورت دردسترس انتخاب و از بین سالمندان این سرا تعداد 110 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های رضایت از زندگی دینر و همکاران، تجدید نظر شده روابط نزدیک برن، کلارک و شیور و قدردانی مک­کالو و همکاران پاسخ دادند. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم­افزار spss نسخه 24 و با روش­های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از ضریب همبستگی حاکی از آن بود که از بین متغیرهای پیش‌بین، دلبستگی اجتنابی و قدردانی به ترتیب به صورت منفی و مثبت با رضایت از زندگی رابطه داشتند، اما دلبستگی اضطرابی با رضایت از زندگی رابطه معنادار نداشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد از میان دو متغیر دلبستگی اجتنابی و قدردانی، تنها متغیر قدردانی قادر به پیش‌بینی معنادار رضایت از زندگی بود (p<0/05). این متغیر توانست 44 درصد از تغییرات متغیر رضایت از زندگی را تبیین کند. براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت کهقدردانی به عنوان یک ویژگی مثبت و ارزشمند، با تاثیر بر تعاملات اجتماعی و تغییر مثبت دیدگاه فرد نسبت به زندگی، رضایت از زندگی را در سالمندان پیش‌بینی می‌کند.