احساس گناه و اضطراب در سالمندان: نقش نگرانی‌های وجودی

احساس گناه و اضطراب بخشی از تجربه‌های مهم انسان به ویژه در دوره سالمندی است که می‌تواند سلامت روان آنها را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو شناسایی عوامل اثرگذار بر آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین این پژوهش با هدف پیش‌بینی احساس گناه و اضطراب بر اساس نگرانی‌های وجودی در سالمندان صورت پذیرفت. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل سالمندان غیرمقیم در سرای سالمندان مناطق یک، سه، و پنج شهر تهران در سال 1398 بود که از جامعه مورد نظر‌، نمونه‌ای به حجم 150 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اضطراب هستی مسعودی ثانی و همکاران، احساس گناه کوگلر و جونز، و اضطراب کتل بود. داده‏‌های جمع‌آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد و نتایج نشان داد که احساس مسئولیت و اضطراب مرگ با احساس گناه رابطه مثبت و معنادار دارند، نگرانی‌های وجودی (احساس‌بی‌معنایی، احساس مسئولیت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ) با اضطراب رابطه مثبت و معنادار دارند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان نشان داد که نگرانی‌های وجودی حدود 11 درصد از واریانس احساس گناه و حدود 22 درصد از واریانس اضطراب را تبیین می‌کنند. بنابراین با توجه به یافته‌های این پژوهش، می‌توان گفت به کارگیری تدابیری در جهت کاهش نگرانی‌های وجودی سالمندان، اقدام موثری برای کاهش احساس گناه و اضطراب آنان است.