اثربخشی گشتالت‌درمانی بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت سالمندان

سالمندی یکی از مهمترین مراحل در دوران زندگی افراد است. با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان، وجود مداخلات آموزشی و درمانی که تاثیر معناداری بر بهزیستی روانشناختی سالمندان داشته باشد و امید به زندگی را در آنها افزایش دهد، امری ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گشتالت‌درمانی بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت سالمندان شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان بالای 60 سال شهر اصفهان بود. در ابتدا به روش نمونه‌گیری در دسترس، دو مرکز از میان کانون بازنشستگان دبیران آموزش و پرورش انتخاب و بر اساس ملاک‌های واجد شرایطی، تعداد 40 سالمند به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به نسبت برابر (20 نفر) به صورت تصادفی جایگرین شدند. گروه آزمایش 11 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش گشتالت‌درمانی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاس‌های افسردگی سالمندان یاساویچ و همکاران، تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر، خودشناسی انسجامی قربانی و همکاران و ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت رشید بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری spss نسخه 23 انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس تک‌متغیری نشان داد گشتالت‌درمانی سبب بهبود افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت سالمندان می‌شود (0/05>p ). بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان از گشتالت‌درمانی به عنوان یک الگوی کارآمد در مراکز مشاوره و روان‌درمانی جهت کاهش افسردگی و بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت سالمندان استفاده نمود.