اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، سلامت روان شناختی و امید به زندگی سالمندان مبتلا به افسردگی غیربالینی

سالمندی به دلیل کاهش عملکردهای جسمانی و روان‌شناختی یکی از دوران چالش‌انگیز زندگی است و سالمندان مبتلا به افسردگی غیربالینی با مشکلات زیادی از جمله افزایش افسردگی و کاهش سلامت و امید به زندگی مواجه هستند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی، سلامت روان‌شناختی و امید به زندگی سالمندان مبتلا به افسردگی غیربالینی انجام شد. این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش همه سالمندان مبتلا به افسردگی غیربالینی مراجعه‌کننده به مراکز و درمانگاه‌های خدمات روان‌شناختی شهر اهواز در فصل بهار سال 1399 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند که پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزار پژوهش مقیاس‌های افسردگی سالمندان یساویج و شیخ، سلامت روان‌شناختی نجاریان و داودی و امید به زندگی اسنایدر و همکاران بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار spss نسخه 19 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که گروه‌ آزمایش از نظر هر سه متغیر افسردگی، سلامت روان‌شناختی و امید به زندگی تفاوت معنی‌داری داشتند. به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش افسردگی و بهبود سلامت روان‌شناختی و امید به زندگی در سالمندان مبتلا به افسردگی غیربالینی شد (p<0.05). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مداخله‌های مرتبط با سلامت به‌ویژه برای کاهش افسردگی و بهبود سلامت روان‌شناختی و امید به زندگی استفاده نمایند.