اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر توانایی تحمل ابهام و اضطراب مرگ سالمندان

سالمندی فرایند زیستی است که تمام موجودات زنده از جمله انسان ها آن را تجربه می‌کنند، از این رو توجه خاص و پیشگیری از اختلالاتی نظیر اضطراب در سالمندی بسیار مهم است. یکی از واقعیت‌های انکارناپذیر در سالمندی، نزدیک شدن به واقعیت مرگ و اضطراب حاصل از آن و همچنین توانایی تحمل ابهام است که سازگاری افراد سالمند را تضعیف می‌کند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر توانایی تحمل ابهام و اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش کلیه سالمندان مقیم خانه سالمندان شهر خرم‌آباد در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر (16 مرد و 14 زن، 64.06=m و 6.5=sd) بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس و با توجه به ملاک‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسش‌نامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه تحمل ابهام مک‌لین و پرسش‌نامه اضطراب مرگ کالتلستر بود. داده‌ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر توانایی تحمل ابهام و اضطراب مرگ تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش توانایی تحمل ابهام و کاهش اضطراب مرگ سالمندان شد (p<0.001). منطبق با یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان درمان مبتنی بر شفقت را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش تحمل ابهام و کاهش اضطراب مرگ سالمندان پیشنهاد داد.

The Effectiveness of CompassionFocused Therapy on Ambiguity Tolerance and Death Anxiety in the Elderly

Aging is a biological process that all living things, including humans, experience; therefore, it is important to pay special attention to it and prevent disorders such as anxiety among elderly. Death and the anxiety related to it are inevitable in old age which weaken compatibility in elderly due to the ambiguity caused. In this regard, the present study aimed to determine the effectiveness of compassionbased therapy on tolerance of ambiguity and death anxiety of elderly. It was a quasiexperimental study with pretest, posttest and control group design. The statistical population of the study included all elderly living in Khoram Abad nursing homes in 2019. The participants consisted of 30 elderlies (16 males and 14 females, M=64.06, SD=6.5) who were selected through available sampling according to inclusion criteria. The experimental group received eight ninetyminute sessions during two months, while the control group didn’t receive any intervention during the study. The applied questionnaires in the study included Ambiguity Tolerance Scale (McLain, 2009), and Fear of Death Scale (Collet–Lester, 1969). Data were analyzed using univariate analysis of covariance. The findings suggested a significant difference between the experimental and control groups in terms of their abilities to tolerate ambiguity and death anxiety. In other words, compassionbased therapy increased the patient’s ability to tolerate ambiguity and reduce anxiety about death (P<0.001). According to the findings of the present study, compassionfocused therapy can be suggested as an efficient method in order to increase ambiguity tolerance and decrease death anxiety in the elderly.