نقش سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در پیش‌بینی احساس تنهایی سالمندان

افزایش سن، کاهش ادراک کارآمدی اجتماعی در اثر بازنشستگی و دور شدن فرزندان باعث می‌شود تا سالمندان احساس تنهایی ‌کنند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختیدر پیش‌بینی احساس تنهایی سالمندان صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل سالمندان شهر اصفهان در سال 1397 بود. نمونه این پژوهش شامل تعداد 253 سالمند بود که به شیوه دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختیدنیس و وندروال، و پرسشنامه سرمایه‌های روان‌شناختی لوتانز و اولیو بود. تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از این پژوهش با استفاده از روش‌های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان صورت گرفت. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختیبا احساس تنهایی سالمندان وجود دارد (p<0.001). علاوه بر این نتایج نشان داد که سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختیتوانایی پیش‌بینی معنادار احساس تنهایی سالمندان را دارند؛ در حالی‌که تفاوت معناداری در توان پیش‌بینی متغیرهای پیش‌بین (سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی) وجود نداشت (p>0/05). با توجه به نقش معنادار سرمایه‌های روان‌شناختی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختیدر پیش‌بینی معنادار احساس تنهایی سالمندان، لازم است جهت کاهش احساس تنهایی، بسته آموزشی سرمایه‌های روان‌شناختی و روش‌های بهبود انعطاف‌پذیری روان‌شناختی برای سالمندان تهیه و از آن استفاده نمود تا بدین وسیله شاهد کاهش احساس تنهایی سالمندان بود.

The Role of Psychological Capital and Psychological Flexibility in Predicting Loneliness in Elderly

Growing old, decreasing perception of social efficiency because of retirement and separation from children cause the elderly to feel lonely. Therefore, the present study was conducted to investigate the role of psychological capitals and psychological flexibility in predicting loneliness among elderly. It was a correlational descriptive study. The statistical population of the study included elderly living in Isfahan in 2018. Samples included 253 elderlies who were selected through convenience sampling method. Loneliness scale (Russell), psychological flexibility questionnaire (Denis and Vanderwal) and the questionnaire of psychological capitals (Lotanz and Olio) were used to collect data. Data were analyzed using Pearson Correlation and simultaneous multiple regression. The results reported a significant relationship between psychological capitals and psychological flexibility and feeling loneliness in the elderly (P˂0.001). Moreover, the results showed that psychological capitals and psychological flexibility were significant predictors of loneliness among elderly, while there was no significant difference in predicting predictive variables (psychological capitals and psychological flexibility) (P˃0.05). Considering the meaningful role of psychological capitals and psychological flexibility in significantly predicting loneliness in elderly, it seems a necessity to provide training for psychological capitals and improve psychological flexibility among elderly to decrease feeling lonely and apply the outcomes to decrease loneliness in elderly.