رابطه شادکامی با پذیرش خود، قدردانی و بخشش در سالمندان: نقش میانجی توانمندی‌ خود

با افزایش سن، به طور معمول ظرفیت های طبیعی بدن کاهش می‌یابد و سالمندان دچار مشکلات جسمی و روانی متعددی می‌شوند. یکی از مهم‌ترین مشکلات سالمندان، کاهش سطح شادکامی است. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین شادکامی در سالمندان بر اساس پذیرش خود، قدردانی و بخشش با نقش میانجی توانمندی خود انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان عضو کانون‌های جهاندیدگان شهرداری تهران در سال 1396 بودند که از بین آنها 950 نفر از طریق نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه های شادکامی فوردایس، پذیرش بی قید و شرط جیمزلین و همکاران، قدردانی مگ کالوف، روان شناختی قدرت ایگو استروم و همکاران و بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران اجرا شد. سپس با روش های همبستگی پیرسون و معادله یابی ساختاری یافته ها مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین تمامی متغیرها وجود دارد (p<0/05) و تنها بین مولفه دوری از نگرانی با سه متغیر قدردانی، بخشش و توانمندی خود رابطه منفی وجود دارد. قدردانی قوی ترین رابطه مثبت را با مولفه های خود بودن، برنامه ریزی و خوش بینی دارد. پذیرش خود قوی ترین رابطه مثبت را با مولفه های پرورش شخصیت اجتماعی، خوش بینی و پرورش شخصیت سالم نشان داد. همچنین، بخشش قوی ترین رابطه مثبت را با مولفه های دوری از نگرانی، خوش بینی و بیان احساسات دارد و توانمندی خود قوی ترین رابطه مثبت را با مولفه های خوش بینی، برنامه ریزی و صمیمیت دارد. نقش میانجی توانمندی خود توسط مدل مفهومی پژوهش تایید شد. به منظور افزایش شادکامی و نشاط سالمندان، شایسته است که نقش پذیرش خود، قدردانی و بخشش با توجه به توانمندی خود در مواجه با سالمندان مد نظر قرار گیرد.