رابطه سلامت معنوی و معنایابی در زندگی با اضطراب مرگ در سالمندان

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان ایرانی و تنوع اضطراب‌ها به‌ویژه اضطراب مرگ در این دوره، بررسی عوامل مربوط به سلامت معنوی و معنایابی در زندگی و پیشگیری از اختلال اضطراب مرگ در سالمندان یک امر ضروری است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت معنوی و معنایابی زندگی با اضطراب مرگ در سالمندان کانون بازنشستگان مخابرات شهر بروجرد انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بازنشستگان سالمند زن و مرد نهادهای دولتی شهر بروجرد بودند که از میان آنها شرکت مخابرات انتخاب شد. حجم نمونه براساس نمونه گیری تصادفی ساده چندمرحله‌ای 300 نفر (215 نفر مرد و 85 نفر زن) انتخاب گردید. ابزار پژوهش سه پرسشنامه سلامت معنوی ﭘﻮﻟﻮﺗﺰﻳﻦ ‌ﻭ ﺍﻟﻴﺴﻮﻥ،هدف در زندگی کرامباف ‌و ماهولیک و اضطراب مرگ تمپلر بود. در تحلیل داده‌ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد بین سلامت مذهبی با اضطراب آشکار و بین سلامت وجودی با اضطراب آشکار و افسردگی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.  بین رضایت از زندگی با اضطراب آشکار و و سرزندگی با اضطراب و افسردگی، بین عاطفه مثبت و منفی با اضطراب آشکار و افسردگی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها بر اساس آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که سلامت معنوی و معنایابی در زندگی توان پیش‌بینی اضطراب مرگ را دارد. بر اساس یافته های این مطالعه انتظار می رود رشد و تقویت سلامت معنوی و معنایابی در زندگی به عنوان روش‌های مناسب برای پیشگیری، کاهش آسیب های روانی، مشکلات، اضطراب مرگ و بهبود بهزیستی روان شناختی در سالمندان مورد توجه قرار گیرد.