‌اثربخشی خنده درمانی بر امیدواری و شدت درد در سالمندان

درد یکی از فراوان‌ترین نشانه‌های گزارش ‌شده توسط سالمندان است که با وضعیت نامطلوب سلامتی همراه است و می‌تواند امیدواری را در زندگی سالمندان کاهش دهد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر خنده‌درمانی بر امیدواری و شدت درد ساکنان آسایشگاه سالمندان بود. این پژوهش، شبه‌تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ‌ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سراهای شهر آستانه ‌اشرفیه بود و نمونه‌ پژوهشی از میان 44 نفر از افراد مقیم آسایشگاه مهرآیین شهرستان آستانه ‌اشرفیه انتخاب شدند. براساس ملاک‌های ورود 32 نفر انتخاب ‌شده و به‌ طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) به ‌عنوان نمونه جایدهی شدند. گروه آزمایش، برنامه مداخله‌ای شامل خنده‌درمانی به روش مادان کاتاریا، پخش فیلم‌های طنز و خواندن کتاب‌های لطیفه را به ‌مدت یک ماه، طی 12 جلسه‌ 100 دقیقه‌ای دریافت کردند. در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون، سالمندان هر دو گروه به پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر به ‌عنوان غربالگر و مقیاس امیدواری بزرگسال اسنایدر و مقیاس پیوسته بصری وودفورد و مرسکی پاسخ دادند. پس از گذشت یک‌ ماه آزمون پیگیری نیز اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس اندازه‌های مکرر پردازش شدند. نتایج نشان داد بین میانگین تعدیل ‌شده دو گروه آزمایش و کنترل در میزان امیدواری و شدت درد در مرحله پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معنی‌دار وجود دارد (0.05>p). با توجه به نتایج می‌توان گفت خنده‌درمانی بر امیدواری و شدت درد موثر است. بنابراین لازم است مداخله خنده‌درمانی به منظور کاهش درد و افزایش امیدواری که در بهبود زندگی و هدفمندی سالمندان تاثیرگذار خواهد بود به‌ عنوان یکی از درمان‌های مکمل غیردارویی مورد توجه قرار گیرد.

The Effectiveness of Laughter Therapy on the Hope and Pain Intensity in Elderly

Pain associated with undesirable health status and can reduce the hope in the elderly’s life appears to be one of the most abundant symptoms reported by the aged. Thus, the aim of the current study was to investigate the effectiveness of laughter therapy on the hope and pain intensity in residents of the nursing homes in Astanehye Ashrafiyeh, Iran. This research was a quasiexperimental of pretestposttest and control group with a onemonth followup design. The statistical population consisted of all the aged who resided in nursing homes in Astaneh Ashrafieh. Selected among 44 residents in the MehrAein nursing home were statistical samples‌. Based on the inclusion criteria, 32 elderly were selected and randomly assigned into experimental‌ (n=16) and control‌ (n=16) groups as participants. The experimental group received an interventional program consisting of Madan Kataria’s laughter therapy, playing comic movies, and reading comic books for one month, in twelve 100minute sessions. Filled out by participants in pretest posttest phases were General Health Questionnaire (Goldberg & Hillier), Adult Hope Scale (Snyder) and Visual Analogue Scale (Woodforde & Merskey). The followup phase was conducted one month after the end of intervention. Having been processed through the Repeated Measures Analysis of Covariance‌, the results demonstrated that there is a significant difference between experimental and control groups in the posttest and followup phases in terms of the adjusted mean of hope and pain intensity scores ‌(P<0.05). Concerning the results, it can be mentioned that laughter therapy seems to be effective on the hope and pain intensity. Therefore, laughter therapy is necessary to be considered as one of the nonpharmacological complementary therapies to reduce the pain and increase the hope which, in turn, will improve the living conditions and purposefulness of the elderly.