اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر اضطراب مرگ و امید به زندگی زنان سالمندان مقیم سرای سالمندان

در سال‌های اخیر جمعیت سالمندان به طور چشمگیری افزایش ‌یافته ‌است‌.‌ جامعه سالمندان به دلیل کاهش فعالیت و تحرک‌، از دست دادن دوستان و نزدیکان، ضعف و ناتوانی‌های جسمی و انزوای ‌اجتماعی، احساس ناامیدی و اضطراب مرگ بیشتری را تجربه می‌کنند‌. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر اضطراب مرگ و امید به زندگی زنان سالمند استان قزوین انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه زنان سالمند مقیم در دو سرای سالمند استان قزوین در بهمن ماه 1394 تا مردادماه 1395 به تعداد 50 نفر بودند. نمونه مورد مطالعه 30 نفر از زنان سالمندی بودند که در پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر نمره بالا و در پرسشنامه امیدواری اشنایدر نمره پایین کسب کرده بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 9 جلسه آموزش تاب آوری دریافت کردند و گروه کنترل در مدت پژوهش هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده‌ها به وسیله تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری در کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی موثر است (p<0.01). در نتیجه با توجه به وضعیت خاص جامعه سالمند مقیم سرای سالمندان و آسیب پذیری آنها از نظر امیدواری و اضطراب مرگ و با توجه به اثربخشی آموزش تاب آوری بر این متغیرها در پژوهش حاضر، لزوم کاربست آموزش‌های متمرکز بر تاب‌آوری در کاهش‌ اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی سالمندان ضروری است.