مقایسه رضایت از زندگی، سازگاری اجتماعی و خوش‌بینی در سالمندان ساکن منزل و سرای سالمندان

سالمندی دوره ای از رشد انسان است که با فراز و فرودهای مختلفی همراه می‌ باشد و این در حالی است که سبک زندگی متفاوت زنان و مردان سالمند در دوران کهولت می‌ تواند منجر به حفظ یا کاهش سلامت روان آنان گردد. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسۀ رضایت از زندگی، سازگاری اجتماعی و خوشبینی بین سالمندان ساکن در منزل و ساکن در سرای سالمندان شهر ساری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه سالمندان شهر ساری بودند که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده 60 نفر سالمند سرای سالمندان (30 زن و 30 مرد) و 60 نفر از سالمندان ساکن خانه (30 زن و 30 مرد) انتخاب شدند و با ابزار اندازه گیری رضایت از زندگی داینر، سازگاری اجتماعی بل و خوش بینی پترسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری مانوا در سطح معناداری p<0.001 استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که سطح رضایت از زندگی، سازگاری اجتماعی و خوش بینی سالمندان ساکن منزل بیشتر از سالمندان ساکن در سرای سالمندان است. ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت بیشتری در ﻣﻮرد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان اﻧﺠﺎم و ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺮاﻗﺒﺘﻲ، ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ و روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﻣﺮاﻛﺰ ﻣﺮاﻗﺒﺘﻲ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان به افراد ارائه شود تا سطح رضایت از زندگی، سازگاری اجتماعی و خوش بینی در این قشر از جامعه افزایش یابد.