مقایسه حافظه رویدادی و معنایی از جوانی تا سالمندی

دو نوع حافظه درازمدت آشکار یعنی حافظه رویدادی و معنایی قابل تمایز هستند. عوامل زیادی از جمله سن می توانند با این دو نوع حافظه ارتباط داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی حافظه رویدادی و معنایی در گروه های سنی مختلف بزرگسال از جوان تا سالمند انجام شد. جامعه مورد بررسی عبارت از تمامی افراد گروه های سنی 25-20، 35-30، 45-40، 55-50 و 65-60 سال در شهر کرمان بودند که در هر گروه سنی 60 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد به آزمون های حافظه آینده نگر، بازشناسی چهره و اسم، و یادآوری جملات جهت بررسی حافظه رویدادی و آزمون های یادآوری حروف جهت بررسی حافظه معنایی پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که بین حافظه رویدادی در سنین 55-50 و 65-60 در مقایسه با گروه های سنی 25-20، 35-30 و 45-40 تفاوت معناداری وجود دارد، درحالی که بین سنین 55-50 و 65-60 تفاوت معناداری وجود ندارد. مقایسه گروه های سنی در حافظه معنایی نشان داد که بعد از کنترل تحصیلات تفاوت معناداری بین گروه های مختلف سنی وجود ندارد. با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت بعد از سن 50-45 سالگی عملکرد حافظه رویدادی ضعیف می شود ولی افزایش سن با عملکرد حافظه معنایی رابطه ای ندارد. افت در عملکرد حافظه رویدادی می تواند با کاهش کارآیی مغز، تفاوت های مرتبط با سن در ظرفیت حافظه فعال، سرعت پردازش و عملکردهای بازداری قابل تبیین باشد.