نقش نام‌آوری کارفرما در ایجاد سرمایۀ اجتماعی

پژوهش حاضر بررسی می‌کند چگونه مسئولیت اجتماعی سازمان از طریق تبدیل‌شدن به نام‌آوری کارفرما می‌تواند به سرمایه اجتماعی تبدیل شود. برای دستیابی به این هدف، شرکت‌کنندگان پژوهش، دانشجویان شاغل به تحصیل مقطع دکتری دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین طی سال‌های 1391 تا 1395بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 161 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها، توصیفی همبستگی است. به‌منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش، داده‌های مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. برای بررسی روایی، روایی محتوا، همگرا و واگرا اجرا شد. شاخص پایایی، توسط دو شاخص آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تایید شد. در پژوهش یادشده برای آزمون فرضیه‌های پژوهش مدل‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (pls) به‌کار گرفته شد یافته‌های پژوهش، اثر مستقیم مسئولیت اجتماعی سازمان بر سرمایه اجتماعی را رد کرد، اما آثار مستقیم نام‌آوری کارفرما، رضایت مخاطبان درونی و تصویر مخاطبان بیرونی بر سرمایه اجتماعی تایید شد. همچنین، اثر غیرمستقیم مسئولیت اجتماعی سازمان از طریق نام‌آوری کارفرما، رضایت مخاطبان درونی و تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، اثر غیرمستقیم نام‌آوری کارفرما به واسطه رضایت مخاطبان درونی و تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، اثر غیرمستقیم نام‌آوری کارفرما از طریق رضایت مخاطبان درونی، اثر غیرمستقیم رضایت مخاطبان درونی به واسطه تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، بر سرمایه اجتماعی تایید شد.