تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کروناویروس بین سه گروه از سالمندان بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از فاصله‏ گذاری اجتماعی

شیوع ویروس کرونا باعث افزایش اضطراب بین عموم مردم و بالاخص اقشار در معرض خطر، همچون سالمندان، شده است. از این رو، شناسایی راهکارهای مقابله با اضطراب و مکانیسم عمل آن میان سالمندان امری ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کروناویروس بین سه گروه از سالمندان، بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از شیوع ویروس، بود. روش تحقیق ترکیبی از علّی مقایسه‏ای و همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را همه سالمندان بالای 50 سال شهرستان سمیرم تشکیل دادند. 42 سالمند ورزشکار فعال، 42 سالمند ورزشکار غیرفعال، و 42 سالمند غیرورزشکار به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‏ها پرسشنامه استاندارد بود که روایی و پایایی آن تایید شد. تجزیه‌وتحلیل داده‏ها با استفاده از کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی lsd، ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چندمتغیره هم‌زمان انجام شد. نتایج نشان داد سالمندان ورزشکار فعال و غیرفعال در دوران شیوع ویروس از نظر سرمایه اجتماعی و ابعاد آن تفاوت معناداری با هم ندارند. اما سرمایه اجتماعی آن‏ها از سالمندان غیرورزشکار بیشتر است. سالمندان ورزشکار فعال کمترین میزان اضطراب و سالمندان غیرورزشکار بیشترین اضطراب ناشی از کرونا را تجربه کردند. همچنین نتایج نشان داد ابعاد شناختی و ارتباطی سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا تاثیر منفی و معناداری دارند. بنابراین، نتیجه گرفته می‏شود ورزش خانگی در دوران فاصله‏گذاری اجتماعی بیشتر از طریق تاثیرات فیزیولوژیکی و روانی باعث کاهش اضطراب ناشی از کرونا در سالمندان می‏شود.

The Effect of Social Capital on COVIDDriven Anxiety Among Three Elderly Groups Based on Physical Activity Levels Before and After Social Distancing

COVID pandemic has led to the increase of anxiety level among the public, especially the high risk groups such as the elderly. Therefore, the identification of the solutions to overcome anxiety and the way it affects the elderly is a necessity. Accordingly, the purpose of the study at hand was to examine the effect of social capital on COVIDdriven anxiety among three elderly groups based on physical activity levels before and after COVID pandemic. The research method was a mixture of causal comparative and correlational research methods. The statistical population of the study was comprised of all the elderly over 50 years old in Semirom city. The sample was consisted of 42 active athletic elderly, 42 inactive athletic elderly, and 42 nonathletic elderly, selected using purposive sampling method. A standard questionnaire was used for data collection whose reliability and validity was confirmed. Data analysis was done using KolmogorovSmirnov, multivariate analysis of variance, LSD post hoc test, Pearson correlation coefficient, and simultaneous multivariate regression analysis. The results showed that active and inactive athletic elderly were not significantly different in terms of social capital and its dimensions during COVID pandemic; however, their social capital was found to be more than that of the nonathletic elderly. The active athletic elderly experienced the lowest and the nonathletic elderly the highest levels of COVIDdriven anxiety.  Moreover, the results demonstrated that the cognitive and communicative dimensions of social capital had negative, significant impact on COVIDdriven anxiety. Therefore, it might be concluded based on the research findings that household sports during social distancing period reduce COVIDdriven anxiety in the elderly, mostly through physiological and psychological effects.