مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار سازگار با محیط ‌زیست کارکنان، با تاکید بر نقش سرمایۀ اجتماعی

در عصر کنونی، بهره‌گیری و مدیریت بهینه منابع سازمانی، به‌ویژه سرمایه انسانی، در مقام مهم‌ترین سرمایه سازمانی، ضروری است و سازمان‌ها باید رویکردی راهبردی به هم‌سویی بین اقدامات مدیریت منابع انسانی و مدیریت محیط زیست داشته باشند. از سوی دیگر، در صورت اجرای موفقیت‌آمیز مدیریت منابع انسانی سبز می‌توان سرمایه اجتماعی را در سازمان ایجاد کرد و از مزایای آن بهره گرفت. ازین‌رو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز و سرمایه اجتماعی بر رفتار زیست‌محیطی است. در این زمینه، نقش سرمایه اجتماعی به منزله متغیر مستقل و نیز متغیر میانجی بررسی می‌شود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی است. جامعه آماری پژوهش را شرکت‌های فعال در صنعت پتروشیمی پارس جنوبی تشکیل داده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه در مقیاس پنج‌درجه‌ای لیکرت بود. روایی پرسشنامه از نظر محتوایی و سازه بررسی و پایایی نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (93/0) محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماری spss و lisrel تحلیل شدند و نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار زیست‌محیطی و سرمایه اجتماعی تاثیر مثبت و معنادار می‌گذارد. نتایج پژوهش نشان داد سرمایه اجتماعی بر رفتار زیست‌محیطی تاثیر معنادار ندارد؛ اما، بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار زیست‌محیطی نقش میانجی‌گری مثبت بازی می‌کند.

The Effect of Green Human Resource Management on Employees’ Ecofriendly Behavior (With an Emphasis on the Role of Social Capital)

In the current era, the optimal utilization and management of organizational resources (especially human capital) is essential as the most important organizational asset, and organizations must adopt a strategic approach to aligning human resource management and environmental management practices. On the other hand, if green human resource management is implemented successfully, social capital can be created in the organization and its benefits can be exploited. Therefore, the purpose of this study is to investigate the impact of green human resource management and social capital on employees’ ecofriendly behavior. In this regard, the role of social capital as an independent and mediating variable is examined. This study is applied in terms of research purpose and is a survey in terms of method. The statistical population of the study consisted of petrochemical companies active in South Pars. In order to assess the variables of the study, a questionnaire was used. In addition to the Construct and content validation of the questionnaire, Cronbach’s alpha reliability coefficient was found to be 0.93. The collected data were analyzed using statistical software packages SPSS and LISREL. The results of data analysis showed that green human resource management had a positive and significant effect on environmental behavior and social capital. Although the results show that social capital has no significant effect on environmental behavior, it does play a positive mediating role between green human resource management and environmental behavior.