احیای سرمایۀ اجتماعی سکونتگاه‌های غیررسمی با بهره‌گیری از توسعۀ مسکن گام‌به‌گام (مطالعۀ موردی: زورآباد کرج)

امروزه با توجه به رشد روزافزون پدیده‌هایی چون زاغه‌نشینی فراهم آوردن زیرساخت‌های توسعه‌محور برای سکونتگاه‌های شهری به ضرورتی برای ایجاد ثبات اجتماعی در شهرها تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی و بازنگری ارزش‌های اجتماعی بالقوه محلۀ زورآباد کرج، به منزله یکی از انواع سکونتگاه‌های غیررسمی، و ارائۀ راهکاری برای ارتقای هویت ساکنان این سکونتگاه بود و سعی شد، با بیان ضرورت توجه به هویت اجتماعی و سرمایۀ اجتماعی به مثابه عامل هویت‌ساز در میان زاغه‌نشینان، حذف این مهم علت اصلی ایجاد چنین سکونتگاه‌هایی معرفی شود و این فرضیه مطرح شود که آیا ارتقای سرمایۀ اجتماعی در گروی ارتباط تنگاتنگ با بوم و به طور مشخص بستر است. بر اساس نتایج حاصل از تئوری زمینه‌ای، زاغه‌نشینی در زورآباد کرج با فقر زیرساختی کالبدی و اجتماعی، ناشی از توسعۀ شهری، مواجه است. فراهم کردن چنین زیرساخت‌هایی به ارائۀ الگویی نیاز دارد که به صورت گام‌به‌گام و توسعه‌ای این مهم را در طول زمان و با بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود در بوم و بستر آن منطقه تحقق بخشد.

Reviving Potential Social Capital of Informal Settlements Using Incremental Housing (Case Study: Zurabad, Karaj, Iran)

Considering the increase in informal settlement, providing developmentbased infrastructures for urban settlements is rendered exigent for creation of social sustainability. The aim of the present study was to examine the social values derived from Zurabad neighborhood, Karaj, Iran as an informal settlement, and to provide solutions for identity improvement of the residents of this settlement. The social capital is assumed to be the most significant reason for formation of settlements of this nature. The hypothesis would be proposed whether promotion of the social capital is contingent on the interconnection with the habitat. According to the results based on the grounded theory, this type of slum settlement in Zurabad, Karaj, faces with infrastructural, spatial, and social poverty caused by urban development. Providing such infrastructures calls for a model that is capable of incremental development in the given habitat. Incremental housing is rendered as an appropriate model for the residents of Zurabad since it can affordably provide half of the requirements for a complete house, an infrastructure for the basic services, and even the mainframe of the structures they cannot build on their own. This is achieved through connecting the residing families with the existing social network in the context of Zurabad.