تحلیل رابطۀ بین سرمایۀ اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان استان خوزستان با تاکید بر نقش میانجی گردشگری

هدف کلی پژوهش حاضر تحلیل رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان استان خوزستان با تاکید بر نقش میانجی پایداری محیط زیستی گردشگری بود. روش این تحقیق، توصیفی و پیمایشی، و جامعه آماری تحقیق، سرپرستان خانوارهای روستایی بخش­مرکزی شهرستان­های باغملک و ایذه استان خوزستان بودند (484n=). حجم نمونه براساس جدول بارتلت و همکاران، 218 نفر تعیین شد. برای مطالعه افراد نمونه روش نمونه‌گیری طبقه­ای تناسبی به‌کار گرفته شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه­ بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات جمعی از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و توسعه روستایی بررسی و تایید شد. همچنین، مقادیر محاسبه‌شده آلفای کرونباخ، روایی میانگین واریانس استخراج‌شده (ave)، و پایایی ترکیبی (cr) برای قسمت­های مختلف پرسشنامه در حد قابل قبولی محاسبه شد. نتایج تحلیل مسیر با نرم‌افزار pls نشان داد بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان رابطه مثبت و معنا­داری وجود دارد. همچنین، نتایج بررسی اثر میانجی پایداری محیط زیستی گردشگری بر رابطه سرمایه اجتماعی و پایداری محیط زیستی گردشگری نشان داد رابطه مثبت و معنا­داری بین سرمایه اجتماعی و پایداری ­محیط زیستی گردشگری و همچنین، رابطه بین پایداری ­محیط زیستی گردشگری و کیفیت زندگی روستاییان وجود دارد. بنابراین، به‌عنوان یافته اصلی پژوهش حاضر، می­توان نتیجه گرفت پایداری محیط زیستی گردشگری اثر میانجی بر رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی روستاییان مورد مطالعه دارد.