تطبیق صحنه شکار آهو، بهرام گور و آزاده در شاهنامه های دوره ایلخانی

شاهنامه، حماسه‌ای منظوم، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است. این اثر موردتوجه حاکمان ایران در دوره‌های مختلف بوده و به سفارش برخی از آن‌ها، نگارگران آن را به تصویر کشیده‌اند. از دورۀ پیش از استقرار ایلخانان تا سدۀ 14.م /8 ه.ق، نسخۀ مصوری از شاهنامه به‌دست نیامده است و فقط 2 نسخه از شاهنامه مربوط به سدۀ 13.م /7 ه.ق در دست است  که هیچ‌کدام مصور نیست‌. پس از این دوران نیز تنها نزدیک به 10 شاهنامه مصور متعلق به14.م/8 ه.ق (دورۀ ایلخانی) موجود است که تصویرسازی‌های موجود در آن‌ها تامل‌برانگیز است. در این پژوهش، سه نگاره از سه شاهنامۀ دورۀ ایلخانی تحلیل و بررسی شد که به تصویرگری روایت « شکار آهو، بهرام‌گور و آزاده» که یکی از داستان‌های موردتوجه تصویرگران دراین شاهنامه‌ها بود. این تحقیق که به روش توصیفی تحلیلی انجام شد، با بهره‌گیری از منابع و مستندات موجود، در پی یافتن پاسخ برای این پرسش بود که آیا سه شاهنامه 1331.م/731ه.ق ،1333.م/733ه.ق و 1352.م/753ه.ق در یک کارگاه هنری تولیدشده‌ و در تولید آن‌ها از روش و سبکی خاص پیروی شده‌است‌؟ لذا به این منظور، مجموعه‌ای از افتراق‌ها و اشتراک‌های عناصر هنری در این سه نگاره بررسی شد و این نتیجه به‌دست آمد که در ترکیب‌بندی، فن و حتی در تاثیرپذیری از اسلوب‌های مکاتب قبلی؛ از هنر ایران، چین و مغول، تصویرپردازی‌های مشترک در این آثار وجود دارد که تاییدی بر تولید این آثار مشتبه در کارگاهی مشترک است.