جایگاه پارچه های دستبافت در طراحی لباس مشاغل (مطالعه موردی: هنر شعربافی)

پارچه‌های دستبافت ایرانی باوجود سابقه‌ی دیرینه سیر تحول و تکمیل و اوج این هنر در دوره صفوی که روزگاری باعث رونق اقتصادی بازار پارچه‌بافان ایرانی بوده است، متاسفانه روبه فراموشی می‌رود. واردات بی‌رویه انواع پارچه‌های خارجی و تغییر روند مد به‌صورت غیربومی، تاثیرات زیادی را بر روی تولید پارچه‌های دستبافت و اشتغالزایی هنرمندان این هنر صنعت داشته است. هدف این پژوهش، طراحی لباس مشاغل بر اساس دست بافته‌ی سنتی ایران جهت شناسایی و ترویج هرچه بیشتر محصولات دستباف در صنایع‌دستی و ارائه نظم در مدیریت سازمان مربوطه بوده است. روش تحقیق، از جهت هدف کاربردی و ازنظر ماهیت و روش توصیفی و تحلیلی است. شیوه گردآوری اطلاعات اسنادی و میدانی است. اهمیت موضوع در این مقاله، رشد و توسعه دستباف‌های صنایع‌دستی ایران در جامعه و اشاعه لباس و پوششی است که با هنجارها و ارزش‌های حاکم بر جوامع گره‌خورده باشد. این محصولات هم فرهنگ، تاریخ، جغرافیا، آداب ‌و رسوم یک ملت را دربردارند و هم راهبردی درجهت اشتغال‌زایی اند که در آن، این هنر صنعت از مقوله ای انتزاعی و صرفاً هنری به مقوله‌ای کاربردی و ثروت ساز تبدیل می گردد. تحقیق حاضر بارویکرد رونق محصولات دستبافت، بر اساس طبقه‌بندی موقعیت‌های زمانی مکانی طراحی لباس، به لباس مشاغل با کارکردی اجتماعی پرداخته است. لباسی که توسط اعضای یک‌نهاد استفاده می‌شود. مشابه بوده و باعث بازشناسی آسان‌تر اعضای نهاد توسط خود آنان یا توسط دیگران می‌شود. بر اساس اولویت، طراحی پوشش کارکنان در بخش سازمان‌های میراث فرهنگی نظرسنجی صورت گرفت. در نتایج حاصل از آن اکثر کارمندان واکنش ارباب‌رجوع را در مواجه با طرح جدید لباس کارکنان توام با احترام و احساس وجود نظم در سازمان مربوطه توصیف کردند.