نقش میانجی خود کنترلی و معنای زندگی در رابطه بین سبک زندگی اسلامی با تعارض زناشویی

از جمله مشکلات زوجین، تعارضات زناشویی است که در صورت حل‌وفصل نشدن می‌تواند زمینه‌ساز طلاق گردد. ازاین ‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی خودکنترلی و معنای زندگی در رابطه بین سبک زندگی اسلامی و تعارض زناشویی است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی است که در قالب الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیة افراد متاهل ساکن شهرستان به‌شهر بودند که از این بین 225 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند که پس از اجرا، 205 پرسشنامه جمع‌آوری شد. از پرسشنامه‌های سبک زندگی اسلامی، تعارض زناشویی، خودکنترلی و معنای زندگی به منظور جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. نرم‌افزار spss و amos برای بررسی برازش مدل و روش بوت استرپ در برنامه ماکرو، پریچر و هایز (2008) برای بررسی نقش متغیرهای میانجی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد الگوی ساختاری پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است و تمامی متغیرهای برون‌زا و میانجی می‌توانند 49 درصد از تغییرات تعارضات زناشویی را پیش‌بینی کنند که این میزان در حد متوسط است؛ همچنین خودکنترلی و معنای زندگی در رابطه بین سبک زندگی اسلامی و تعارض زناشویی نقش میانجی‌گرانه دارند. بنابراین، سبک زندگی اسلامی، خودکنترلی و معنای زندگی از عوامل موثر در کاهش تعارض زناشویی هستند که مشاوران و روان‌شناسان می‌توانند از آن برای کاهش و جلوگیری از طلاق استفاده کنند.