مقایسه تاثیر رویکرد درمان یکپارچه توحیدی و رویکرد هیجان ‌مدار بر بهبود احساسات مثبت زنان متاهل نسبت به همسر

هدف : پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان اثربخشی گروه‌درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی و درمان هیجان‌مدار بر بهبود احساس مثبت زنان متاهل نسبت به همسرانشان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری 3 ماهه بود. نمونه پژوهشی را 45 نفر از زنان متاهل مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیا و مربیان شهرستان نقده تشکیل می‌دادند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و با گمارش تصادفی در سه گروه 15 نفره درمان یکپارچه توحیدی، هیجان‌مدار و گواه جای گرفته بودند؛ سپس اعضای گروه‌های آزمایشی در جلسات گروه‌درمانی شرکت کردند. ابزار اندازه‌گیری، پرسشنامه احساسات مثبت به همسر بود که در سه نوبت قبل، بعد و سه ماه پس از پایان مداخله اجرا شد. یافته‌ها: تحلیل واریانس دوراهه نشان داد میزان احساسات مثبت اعضای هر دو گروه آزمایشی به همسرانشان به‌طور معناداری افزایش یافته است (0/01>p). نتیجه‌گیری: می‌توان ادعا کرد که درمان یکپارچه توحیدی دست‌کم به اندازه درمان هیجان‌مدار می‌تواند احساس مثبت زنان متاهل به همسرشان را بهبود بخشد.